بیانات
ضرورت توجه به تعالیم حیات بخش اسلام
بیانات در جمع دانشجویان دانشگاه بصره (توجه به تعالیم اسلام)
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: صحیفه امام

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 20 ف‍روردی‍ن‌ ‭1347

زمان (قمری) : 10 م‍ح‍رم‌ ‭1388

شماره صفحه : 177

موضوع : ضرورت توجه به تعالیم حیات بخش اسلام

زبان اثر : فارسی

مناسبت : عاشورای حسینی

حضار : دانشجویان دانشگاه بصره

بیانات در جمع دانشجویان دانشگاه بصره (توجه به تعالیم اسلام)

بیانات

زمان: 20 فروردین 1347 / 10 محرّم 1388

مکان:  کربلا

موضوع: ضرورت توجه به تعالیم حیاتبخش اسلام

مناسبت: عاشورای حسینی

حضار: دانشجویان دانشگاه بصره

‏[‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏‏]‏

‎     ‎‏... عوامل استعمار به ما که می رسند می گویند تیپ جوان و تحصیلکرده و دانشجو‏‎ ‎‏فاسد شده اند، عقاید مذهبی و ملی خود را از دست داده اند و سر به بیراهه نهاده اند و‏‎ ‎‏چشم و گوش بسته، مقلد بیگانگانند؛ و به شما که می رسند می گویند مراجع و روحانیونْ‏‎ ‎‏خرافی و مرتجعند، و واقعیات زمان را درک نمی کنند و متابعت از آنها سیر قهقرایی و‏‎ ‎‏عقبگرد است و شرط تعالی و ترقی این است که از این عناصر فناتیک و اُمل و عقایدشان‏‎ ‎‏چشم بپوشیم و فاصله بگیریم! ما و شما در این بین وظیفه داریم، علی رغم خواست و‏‎ ‎‏کوشش تفرقه جویان و مستعمِرین، روابط معنوی و فکری خود را عمیقتر نموده در هر‏‎ ‎‏حال تفاهم کنیم و متفقاً با استفاده از تجارب و اطلاعات و نیروی یکدیگر، موجبات‏‎ ‎‏ثبات و عظمت و سعادت و ترقی و تعالی خود را فراهم نماییم...‏

‏     شما جوانان تحصیلکرده، مردان آتیه و فردا و رجال و شخصیتهای آیندۀ اجتماعید؛‏   ‏باید بهوش و بیدار باشید و با تمامی عوامل عقب افتادگی و تفرق و ذلت ملتهای خود‏   ‏مبارزه کنید؛ و اگر عمیقاً توجه کنید پی خواهید برد که مهمترین عامل انحطاط مسلمین‏   ‏دوری و بیخبری از تعالیم واقعی و حیاتبخش اسلام است؛ اسلامی که در تاریکترین‏   ‏ادوار تاریخ مشعشع ترین و نورانی ترین تمدنها را به وجود آورد و پیروان خود را به اوج‏   ‏عظمت و اقتدار و آقایی رسانید و آن زمان که همان پیروان از آن تعالیم چشم پوشیدند و‏   ‏به روشی منحرف و قشری ـ که به اسم اسلامش نامیدند ـ گرویدند، طبیعی بود که عظمت‏   ‏و مجد دیرین خود را از دست داده به روز سیاه و تیره ای چون روزگار موجود بیفتند... .‏