سخنرانی
زمان: 18 اردیبهشت 1358 / 11 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: اظهار تأسف از مرگ ناگهانی یک روحانی مجاهد ـ هشدار به پس مانده های شاه و امریکا
حضار: کارکنان کمیتۀ امداد مرکز
بسم الله الرحمن الرحیم
یکصدا در راه پیشبرد انقلاب اسلامی
برای من هم مایۀ تأثر است و من از نزدیک ایشان را می شناختم و به آتیۀ ایشان امیدوار بودم. انتظار بود که در آتیه، خدمتگزار خوبی باشند؛ الآن هم خدمت می کردند که این وضع پیش آمد. خداوند ایشان را رحمت کند و به شما توفیق بدهد که وظایف را انجام بدهید. چه به اینطور تصادفات از اینجا [دنیا] برویم، چه به شهادت، عَلی أیّ حال، در راه خدمت است. و من امیدوارم که خداوند به همۀ ما سلامت و سعادت عنایت فرماید و به همۀ ما توفیق خدمت در این نهضت. همه باید خدمت بکنیم و نهضت را پیش بریم و هیچ چیز مانع این مسیر ما در این مسئله نباید بشود؛ چه [مشکلاتی] که برای ما پیش می آوردند و بنا دارند بعد هم پیش بیاورند، و چه چیزهایی که در اثر تصادف پیش می آید که در ردیف اینطور فعالیتهاست. در هر صورت همه موظفید که در این زمانی که زمان حساسی است و اسلام گرفتاری دارد و کشور ما گرفتاری دارد همه با هم یکصدا و با هم یکنواخت نهضت را پیش ببریم و ان شاءالله به پیروزی آخر برسیم و می رسیم.
پس مانده های رژیم شاه و امریکا
و این اقشار ضعیفی که حالا از پس مانده های رژیم سابق و امریکا و امثال اینهاست و با صورتهای مختلف و با ماسکهای مختلف، چیزی نیستند که مانع این جریان عظیم ایران
بشوند. اینها یک دست و پایی می زنند. آن وقتی که آن سد بزرگ بود، ایران شکست آن را؛ حالا اینها یک قطرات و یک ذراتی هستند که اگر خیلی توطئه هاشان را انسان بفهمد، با یک نصف روز اینها از بین خواهند رفت؛ و من امیدوارم که اینها بیدار بشوند و دست از شیطنتها بردارند و آنهایی که قابل هدایتند ان شاءالله هدایت بشوند.
خداوند همۀ شما را حفظ کند و موفق باشید. هم برادرهای ما و هم خواهرهای ما ـ همه ـ سربازهای اسلام هستیم؛ و من امیدوارم که در آن کتابی که بناست اسم سربازها را بنویسند، اسم ماها را هم به نام سرباز بنویسند.