سخنرانی
زمان: 10 شهریور 1358 / 9 شوال 1399
مکان: قم
موضوع: لزوم تبلیغ اسلام با همۀ ابعادش ـ رهایی از خودباختگی نسبت به غرب
حضار: اعضای انجمن اسلامی نیروی هوایی
بسم الله الرحمن الرحیم
تبلیغ صحیح و جامع از اسلام
قبلا از این آقا تشکر کنم که هم ما را مستفیض کردند امروز به آیات شریفه، و هم آبروی ما را در جاهای دیگر. خداوند ان شاءالله شما را بپذیرد. من امیدوارم که انجمن اسلامی شما و سایر انجمنهای اسلامی که هست، بتواند اسلام را آن طور که هست عرضه کند. اسلام یک متاعی است که اگر عرضه بشود، معلوم نیست که کسی که ذرّه ای انصاف داشته باشد این متاع را نپذیرد و دلخواه نباشد. منتها ما در طول تاریخ بعد از غیبت امام ـ سلام الله علیه ـ نتوانستیم آن طور که باید، عرضه کنیم اسلام را، عرضه نتوانستیم بکنیم. و این در این تقریباً دویست ـ سیصد سال به این طرف، برای خاطر عوامل خارجی که اینجاها کم کم آمدند و مطالعات کردند و همه چیزهای ما را مطالعه کردند و ثبت کردند و بردند و کارشناسهایشان در اطرافش فکر کردند، اینها همچو یافتند که چنانچه ـ این طور محتمل است ـ اسلام در محیط اسلام آن طور که هست عرضه بشود، برای آنها مجالی نخواهد بود. از این جهت، با عوامل مختلفه ای که داشتند، از داخل و خارج درصدد برآمدند که این متاع را نگذارند نمایش پیدا بکند. این را در تحت پوششهایی مخفی نگه دارند.
لزوم عرضۀ احکام اجتماعی و سیاسی اسلام
و مع الأسف ما خودمان هم به آنها کمک کردیم و زیاد هم کمک کردیم. ما از مسائل اسلام، بعض مسائلی که روابط بین فرد و خدای تبارک و تعالی بود گرفتیم؛ و
مابقی مسائل ـ که اکثر کتب فقهی ماست ـ در کتابها مدفون شد، همان توی کتابها محفوظ بود و در خارج نیامد. مباحثی که بحث شد در حوزه های ما همین مباحث، محدود به همین مباحث بود و آن همه اخبار و آن همه آیات و آن همه کتب فقهی ما نمایش خارجی پیدا نکرد. نتوانستیم ما عرضه کنیم امور اجتماعی را، امور سیاسی را. این اموری که مال زندگی است، اینها را نتوانستیم ما عرضه بکنیم. از این جهت، آنها از آن طرف دامن زدند؛ ما هم از این طرف غافل.
ردّادعای کهنه بودن اسلام و قوانین آن
آنها [با] قلمهای مسموم ـ که حتی حالا هم بعض از آن انگلها در ایران هستند ـ اسلام را معرفی کردند به اینکه این یک ترتیبی است که مال سابق بود کهنه است حالا دیگر؛ این مال هزار و چهارصد سال پیش از این است، و باید حالا فکر نویی کرد! آنها از آن طرف هرچه توانستند راجع به اسلام گفتند. و حالا هم می گویند و مهمّش این است که از اسلام می ترسند. اینهایی که قلمهای مسمومشان یا قدمهای بسیار کثیفشان بر ضد اسلام و جمهوری اسلام و اینها برداشته می شود، اینها بعضیهایشان، یا خیلیهایشان، اصلاً نمی دانند چیست اسلام! غافل هستند، اصلاً نمی فهمند. یک چیزی از یک مقاله ای در اروپا منتشر شده است خوانده اند، همان را میزان فهم خودشان [قرار داده اند]. و همان طوری که ـ غربزده اند دیگر ـ هر چه آنها بگویند اینها بی دلیل می پذیرند. هیچ دلیلی دیگر نمی خواهند! هر چه آنها در مقالاتشان بنویسند، این دلیلشان این است که او نوشته! شما در کتابهایی که این قرنها از نویسندگان ما، از به اصطلاح «محققین» ما، نوشته اند ـ الاّ بعضی ـ ملاحظه کنید که اینها هر مطلبی را که می گویند، آخرش دلیلشان این است که فلان پروفسور در کجا این را گفته! فلان کس در کجا این را گفته. تمام استشهادشان به قول آنها نظیر استشهاد ما به قول خداست! ما هم استشهاد می کنیم به قول پیغمبر و خدا در حرفهایمان؛ آنها هم استشهادشان همین نحو است که هرچه که فلان پروفسور گفت همین تمام است! مارکس هرچه گفت درست است دیگر؛ دیگر لازم نیست! مارکسی که
در خارج الآن شکست خورده و مکتبش دفن شده است، حالا تازه آمده است توی جوانهای ما و بچه های ما! تازه حالا اینجا. آنها کنارش زده اند، اینها گرفته اند او را! و نمی دانند اصلاً او چه می گوید، و نمی دانند که برنامه اش چی هست، و نمی دانند برنامه های اسلام چی هست. اصلاً نمی دانند اینها را و یک دسته هایی هم هستند که اینها می دانند، اما اجیرند؛ برای اینکه چنانچه اسلام آن طور که هست در خارج بیاید و عرضه بشود، کلاه آنها پس معرکه است؛ نمی توانند اجانب در اینجا حکومت کنند. از این جهت این یک دسته ای از اینها هم اجیر آنها هستند، برای همین که نگذارند یک مطلبی درست بشود، از آن جمله، آن نویسنده هایی بودند که اطراف شاه مخلوع بودند. این کتابها کتابهایی نیست که با قلم او باشد. او اهل قلم نبوده است و اهل فهم این چیزها نبوده، برای اینها می نوشتند. در سابق هم برای ناصرالدین شاه شعر می گفتند و می گفتند خودش گفته است! اینها هم حالا کتاب نوشتند و آنهایی که باید بنویسند و آنهایی که اجیرند از آن طرف، کتاب نوشتند و به اسم «اعلیحضرت» منتشر کردند.
هدف شوم غرب و غرب زدگان
اینها با قلمهای خودشان نخواستند که اسلام معلوم بشود چیست. و اینها دیگر یک دسته اند، البته اینها در اقلیت اند، اما مؤثرند. اینها یک دسته ای هستند که با علم به مطلب، برای انحراف اذهان، مطالب را می گویند، مطلع اند، نه اینکه نمی دانند، لکن اگر آنچه را می دانند بگویند، کلاه خودشان هم پس معرکه است! کلاه اربابها هم پس معرکه است. از این جهت، آنها هم نمی گذارند که بشود و در این مدتی که اینها رفت و آمدشان زیاد شده است در شرق، آن چیزی را که توفیق زیاد پیدا کرده اند تهی کردن جامعه ماست از محتوای خودش، در این توفیق پیدا کردند. بی جهت نیست که هر قصه ای پیش می آید راجع به ـ فرض کنید که ـ اطبا، راجع به سایر طبقات، هر قصه ای پیش می آید، قبله شان غرب است. آتاتورک ـ من گمان می کنم دیده باشم این مجسمه را ـ به من هم گفتند که اینکه ایستاده دستش را این طور کرده و یک مجسمه ای هست رو به غرب ـ یعنی همه
چیز از آنجا است . یکی از نویسنده های اینجا هم، که حالا مرده است او هم می گفته است که ما همه چیزمان باید از انگلستان باشد! همه چیزمان. این برای این است که تبلیغات آنها، مغز آنها را تهی کرده است؛ و از خودشان بیگانه شدند. شرقی های ما از مَآثِر شرق [غافل شده اند] که اروپا گرفته است. کتابهای شیخ الرئیس حالا هم در اروپا مورد استفاده است، مآثر شرق را از دست ما گرفته اند. و ما را همچو تهی کردند که هرچه صحبت می شود ما حرفمان آنجاست. تا یک کسی زکام می شود، باید برود اروپا! می خواهد لُوزَتَیْنَش را عمل کند، این باید اروپا برود، یا اگر متمکن است، یک طبیبی از اروپا بیاورد. من یک وقت ـ اطبا بعضیشان بودند ـ گفتم که خوب، یک همچو مسئله ای است که شما معلوم می شود هیچی بلد نیستید که این طوری گفتند ما بلد هستیم؛ همانها که ما بلد هستیم در آنجا هم الآن اطبای ما کار می کنند؛ اینها هم که بروند آنجا شاید بسیاریشان پیش اطبای ایرانی [بروند]، اما وضع جوری شده است که این مطلب در همه جا گسترش پیدا کرده. هر که هرچه بخواهد بفهمد، باید اروپا برود. ایران اصلاً جای فهمی نیست! مسئله ای نیست در ایران. این طور نیست که ایران خودش بتواند خودش باشد! این برای این است که این تبلیغات ما را از آن محتوایی که خودمان داشتیم تهی کرده. یعنی شرقی را از شرقیت خودش تهی کرده؛ مغز غربی برایِ او گذاشته؛ و مغز غربی انگل. این دیگر در همۀ قشرها هست، همۀ قشرها یک همچو غربزدگی در آنها هست، منتها کم و زیاد دارد. بعضی زیادتر، بعضی کمتر.
نجات کشور از غرب زدگی
و ما اگر بخواهیم واقعاً مملکتمان نجات پیدا کند، مقدّم بر همه این است که از این غربزدگی نجات پیدا کنیم. شما ملاحظه کنید، حتی اسم خیابانهای ما «روزولت» ، «چرچیل»، چه! خوب چرا؟ برای اینکه ما برای خودمان شخصیتی قائل نیستیم؛ الاّ
شخصیت اروپایی باید باشد. اصلاً مملکت ما تزیین باید بشود به اسماء اینها! این مسئله است. آنها همچو کردند مغز ما را و این طور بار آوردند که اگر بخواهیم یک چیزی بشویم، کتاب می نویسیم، اولش هم اسم یکی از آنها باید باشد تا کتابمان را بخرند! جوانهای ما بخواهند کتاب بخرند، اگر چنانچه به اسم مارکس باشد و لنین باشد، مشتری زیاد است. اگر به اسم شیخ الرئیس باشد نه! با اینکه تمام اینها یک صفحه از کتب شیخ الرئیس را نمی توانند بفهمند! ولی مع ذلک چون شرقی است، از این جهت [...]. ملاّصدرا را اسمش را نشنیده اند، ملاّصدرا اصلاً اسمش را نشنیدند، ملاّهای ما را اسمش را نشنیدند، اما رجال آنها همه. کتابهای ما را نمی دانند چه است، می گویند «اسلامشناس»! «اسلامشناس»، ما اسلامشناسیم. اسلام را نمی دانند چیست تا اسلام شناس باشند! دو تا جنگ اسلام را می دانند! دو سه تا جنگهایی که واقع شده است. مگر اسلام جنگ است؟ مگر معارف اسلام جنگ است؟ از معارف اسلام بی اطلاع اند. اسلام هم وقتی می خواهند بشناسند، با حرفهای اروپاییها می شناسند. حرفهای غربیها را می آورند. فلان غربی اسلامشناس! اسلامی که غربی ها برای ما معرفی می کنند! این برای این است که ما خودمان را باخته ایم در مقابل غرب، شرق خودش را باخته است. تا از این باختگی بیرون نیاید، تا محتوای خودش را پیدا نکند، نمی تواند مستقل باشد.
راه دست یابی به استقلال؛ رهایی از خودباختگی
استقلال نظامی یک مسئله است؛ استقلال فکری، استقلال روحی، مغز خود آدم مال خودش باشد، همه اش توی آن غرب نباشد، هر چه می خواهد بگوید: غرب، کی گفته، فلان فیلسوف گفته، فلان چه گفته، این تا شرقیها آن حیثیتی که خودشان داشتند ـ و یک وقتی قبلۀ همه جا بودند. آن وقتی که آنها وحشی بودند، اینها قبله بودند برای آنها ـ تا اینها آن محتوای خودشان را پیدا نکنند و نشوند یک موجود شرقی و خودشان را نشناسند نمی توانند مستقل باشند. شما هرچه هم زحمت بکشید، تا دانشگاه ما آن مغز غربیش را کنار نگذارد و یک مغز شرقی پیدا نکند، نمی تواند مستقل باشد. دائماً حرف،
حرف آنهاست. فوج فوج از اینجا باید بروند اروپا برای تحصیل. اگر هم اروپا نروند، اینجا نمی پذیرند آنها را. کلام سَر این است که ملت هم این طور شده! مردم هم این طور شده اند، دولت هم همین طور است، همه همین طور، همه این جورند دیگر که تا این نرود یک مدتی در ـ فرض کنید که ـ فرانسه، ولو آنجا برود و کاری دیگر نداشته باشد ـ اکثراً هم شاید این طوری باشند. آنجا می روند یک کارهای دیگری می کنند ـ ... وقتی که آمد اینجا، آنها هم زود به اینها ورقه می دهند! برای اینکه نمی خواهند که یک آدم دانشمند بفرستند؛ می خواهند یک آدم ورقه دار بفرستند! اصلاً برنامه این است که این اشخاصی که می روند در آنجا و صاحب دیپلم می شوند و [صاحب] تصدیق می شوند، این طور نیست که آنها تصدیق کرده باشند اینها را، این تصدیق استعماری است! تصدیق استعماری. بنای آنها بر این است که خودشان یک جور تصدیق می کنند ـ به این زودیها به [خودشان] تصدیق نمی دهند ـ به ما هم یک جور، به ما زود تصدیق می دهند! برای چه ؟ برای اینکه نمی خواهند که ما یک چیزی داشته باشیم. نه، آنها نه! همیشه ما محتاج به آنها باشیم و همیشه انگل باشیم. تا ما از آن غربزدگی در نیاییم و مغزمان را عوض نکنیم و خودمان را نشناسیم، نمی توانیم مستقل باشیم؛ نمی توانیم هیچ داشته باشیم.
کوشش در شناساندن اسلام به جامعه
کوشش کنید اسلام را بشناسانید به مردم. این انجمنهای اسلامی کوشش کنند که این متاعی که ما داریم و هیچ کس ندارد، این قرآنی که ما داریم، این سنتی که ما داریم و هیچ کس ندارد در دنیا، این را معرفی کنید. کارشناسها را پیش خودتان ببرید از آنها استفاده کنید و این را توسعه بدهید که یک وقت ان شاءالله ایران بشود انجمن اسلامی ایران، نه فقط فرض کنید در نیروی هوایی یا در نیروی زمینی یک انجمن اسلامی؛ همه انجمن اسلامی.
خداوند ان شاءالله همۀ شما را توفیق بدهد. موفق باشید و از خدمتگزاران اسلام باشیم و باشید ان شاءالله با قصد خالص و نیّت الهی، ان شاءالله .