مجله کودک 16 صفحه 9

نامه دادن محروم بودند. نخست وزیر «امیرنظام» پست را منظم کرد و پست و پستخانه عمومی شد تا مردم عادی هم بتوانند نامه­های خود را به هر جا که می­خواهند بفرستند و امّا یکی دیگر از خدمات امیرکبیر... اَلو! اَلو؟! باشد برای ده دقیقه دیگر، زنگ بزن. گوشی تلفن گذاشته می­شود. خانم شاهنواز با لبخند معذرت خواهی می­کنند از این که ما را منتظر گذاشته­اند. محمدامین که ذوق زده شده، از طرف من هم صحبت می­کند و می­گوید ما اصلاً متوجه گذشت زمان نشدیم. داشتیم به حرفهای شما گوش می­کردیم. خانم شاهنواز می­خندد و می­گوید: «بله! یک انشاء بود دربارۀ امیرکبیر با این موضوع: «از امیر نظام چه می­دانید؟» محمد امین از ایشان می­خواهد که دربارۀ امیرکبیر بیشتر صحبت کنند. خانم شاهنواز می­گوید: من تلفنم را قطع کردم گفتم ده دقیقۀ دیگر زنگ بزنند تا ادامۀ مطلب را بگویم، حالا برای شما می­گویم. از دیگر خدمات امیرنظام دارالفنون است. «دار» یعنی خانه و «الفنون» یعنی فن­ها. این کلمه عربی است و در دارالفنون مثل دانشگاه حالا، دانشجو تربیت می­کردند. محمدامین گفت: خوش به حال آنهایی که در آنجا درس خواندند! خانم شاهنواز با خنده می­گویند: «من هم به پدرم همین را می­گویم. ایشان منصور شاهنواز از فارغ التحصیلان دارالفنون است.» این بار من سؤال می­کنم: «در چه سالی؟» می­گویند: «در سال 1328 در رشته ادبیات فارسی درس خوانده­اند که بعدها آن را در دانشگاه تهران ادامه می­دهند.» محمدامین می­گوید: «امیرکبیر برای ایران خیلی زحمت کشید. پس چرا او را به قتل رساندند؟» و در جواب می­شنود: «متأسفانه ایشان سه سال و چند ماه بیشتر نخست وزیر نبود. دشمنان ایران که حسود بودند و نمی­توانستند پیشرفت کشورمان را ببینند آن قدر پیش شاه از امیرکبیر بَد گفتند و دروغ­گویی کردند تا این که شاه را فریب دادند که امیرکبیر را به قتل برساند و بالاخره در روز دوشنبه، 18 ربیع الاول سال 1268 هجری قمری در حمام فین کاشان خونش بر زمین ریخته شد و مانند شهدای تاریخ به جاودانگی پیوست. محمدامین که یک بیت شعر از سعدی را بلد است، برای خانم شاهنواز و من می­خواند: سعدیا «مَرد نِکو نام» نمیرد هرگز مُرده آن است که نامش به نکویی نَبَرند می­گویم: از مجله دوست هستم؛ اشکالی ندارد صحبتهای شما را در مجله چاپ کنیم؟ خانم شاهنواز با خوش اخلاقی می­گویند: ما تمام تلاشمان برای بچه­هاست. این که دیگر چیزی نیست. محمد امین آماده می­شود تا سوالهای خود را دربارۀ شرکت در جشنوارۀ قرآنی کودک در سال امام علی (ع) بپرسد. من به دفتر مجله می­آیم وآقای لاجورد، عکاس مجله هم چند عکس می­گیرند.