
«یکی از دو راه را انتخاب کنید. اگر میخواهید روحانی شوید، که مشمول کسانی میشوید
که لیاقت و شایستگی دریافت وجوه را دارند؛ و الا راهی دیگر را انتخاب کنید و ادامه بدهید.»
منظور امام از راهی دیگر، مشغول شدن حاج احمد آقا در کارهای دیگر اجتماعی کسب درآمد
بود.
حاج احمد آقا چندین بار نامه را خواند. آن را بوسید و بر دیده گذاشت. از این که پدر، او را لایق
پوشیدن لباس روحانیت دانسته بود، شوقی وصفناپذیر وجودش را فراگرفت. حالا انتخاب آسان
بود. لباس مقدس روحانیت را بر تن کرد و قدم در راهی بیانتها و پرفراز و نشیب گذاشت. او همواره
کنار پدر بود و دوشادوش ایشان قدم برمیداشت. سادگی زندگی پدر، سرمشق زندگیاش بود و
قلبش لبریز از عشق و مهربانی.
پس از رحلت امام چه شبها که بیبهانه گریست و سر بر بالین خالی پدر گذاشت. چه سخت
بود تنهایی، چه سخت بود صبر و شکیبایی در سوگ او، و چه خاموش و آرام از میان ما پر کشید؛
به شوق دیدار.
[[page 31]]
انتهای پیام /*