مجله کودک 31 صفحه 31

امام حسین (ع) فرمودند: «از تو سه سوال می­پرسم، اگر به یکی از آنها جواب صحیح دادی، یک سوم بدهی را می­پردازم. اگر به دو سوال جواب صحیح دادی، دو سوم آن را و اگر به هر سه سوال جواب صحیح دادی، کل بدهی تو را خواهم پرداخت.» مرد عرب، شرمنده و ناامید گفت: «چگونه می­توانم جواب سوالات شما را بدهم. من مردی نادان و بی­سوادم، در حالی که شما اهل علم و دین هستید.» حضرت فرمودند: «نگران نباش. از تو در حد آگاهی و دانشی که داری، سوال خواهم کرد.» مرد عرب گفت: «بپرسید؛ هر چه می­خواهید. اگر پاسخ را بدانم خواهم گفت و اگر نه، از شما می­پرسم و یاد می­گیرم.» امام فرمودند: «کدام یک از اعمال نیکوتر از بقیه است؟» گفت: «ایمان به خدا.» فرمودند: «چگونه می­توان از گرفتاری­ها رهایی یافت؟» گفت: «با اعتماد به خدا و توکل به او.» فرمودند: «زینت آدمی چه چیز است؟» مرد عرب گفت: «علمی که انسان را صبور و بردبار کند.» فرمودند: «اگر این را نداشته باشد، زینتش چیست؟» گفت: «مال و ثروتی که با جوانمردی و بخشش خرج کند.» فرمودند: «اگر این را نیز نداشته باشد؟» گفت: «فقری که انسان با صبر و شکیبایی آن را تحمل کند.» امام فرمودند: «اگر آن را هم نداشته باشد؟» مرد عرب گفت: «فدایت شوم، در آن صورت صاعقه­ای از آسمان بیاید و او را بسوزاند که شایستگی بهتر از این را ندارد!» امام حسین (ع) خندیدند و کیسه­ای زر که هزار دینار در آن بود، به مرد دادند. همچنین انگشتر خود را نیز به او بخشیدند و فرمودند: «طلاهای این کیسه را بابت قرضی که داری بده و این انگشتر را برای خودت، خرج کن.» مرد عرب شادمان شد، آنها را برداشت و گفت: « به راستی که خدا بهتر می­داند چه کسانی شایستگی رسالت و امامت را دارند.» و از خانه امام بیرون رفت.