کامیون
سواری
هنوز آقام از کامیون پیاده نشده بود که با لنگ و سطل آب پریدم جلوش. آقام روی سرم دست کشید و گفت: «مواظب باش.» و رفت توی خانه. همیش کارم همین بود. روزها را یکی یکی میشمردم تا آقام با کامیون از راه برسد.
فاصله همه شهرها را تا اینجا حفظ کرده بودم. مشهد دو روز، بندرعباس چهار روز، زابل شش روز و...
با آب و کف افتاده بودم به جان کامیون که یکدفعه سوئیچ آن را روی داشبورد دیدم. آقام یادش رفته بود. سوئیچ را بردارد. در کامیون را باز کردم و نشستم پشت فرمان. نفسم بند آمده بود. قلبم تند تند میزد. دستهایم میلرزیدند. فرمان کامیون را محکم گرفتم توی دستهایم. پایم به پدال گاز و ترمز نمیرسید. روی صندلی لیز خوردم و پاهایم را گذاشتم روی پدالها. چهقدر سفت بودند! از توی آینه خیابان خلوت را نگاه کردم و سوئیچ را را زدم به استارت و آن را پیچاندم و خودم را لیز دادم روی پدال گاز دادم. دود میکرد. دلم میخواست آن را کمی جلو ببرم. دستم را گذاشتم روی دنده، زور زدم. تکان نخورد. دو دستیهل دادم. باز هم تکان نخورد. یادم آمد. پایم را گذاشتم روی کلاچ و با قدرت دو دستی دنده را هل دادم. تکان نخورد. نفسم را توی سینهام جمع کردم و خودم را پرت کردم روی دنده دنده تقی کرد و جلو رفت. کامیون
نام جنگنده: سی استار T-
کشور سازنده: آمریکا
تیپ : جنگنده آموزشی دو نفره
موتور: آلیسون
حداکثر سرعت: 879 کیلومتر بر ساعت
تجهیزات : ---
-
[[page 14]]
انتهای پیام /*