مجله کودک 229 صفحه 4

یک خاطره هزار پند حضرت امام (س) هنگام درس دادن خیلی سعی می­کردند درسی که می­گویند پرورش دهنده­ی طلبه­ها باشد. هدفشان این بود که حاضران در کلاس، در عرصه­ی علم و دانش، گامی به جلو بردارند. به همین دلیل به شاگردانشان فرصت زیادی می­دادند تا در درسشان اشکال بگیرند. حتی روزی فرمودند: مرحوم شیخ عبدالکریم (موسس حوزه­ی علمیه­ی قم) گفته بود کسی درس­های او را نوشته بود و خدمت مرحوم شیخ آورد. شیخ پس از اینکه مطالعه کرد، گفت: «خیلی خوب نوشتی، اما کاش پای ورقه اشکالی به حرفمان می­کردی و اگر اشکالی به نظرت نمی­آمد، (با شوخی) یک ناسزایی می­نوشتی!» منظور امام این بود که طلاب نباید درسی را که ایشان می­گویند، دربست قبول کنند. به همین دلیل سفارش می­کردند که: شخصیت بزرگان شما را نگیرد. کرایک برای آوردن اسفناج­هایش که در حال سوختن است می­رود و پس از لحظاتی آنها را صحیح و سالم از آشپزخانه می­آورد.