مجله کودک 100 صفحه 32

دیدار دوست شاید صدسال دیگر نمره بدهم! صد شماره از تولد دوست کودکان میگذرد. دوست در این صد شماره، از میان چهرههای سرشناس و آشنای بچهها، دوستان زیادی پیدا کرده است که به دوستی با همه این عزیزان افتخار میکند. در این شماره به دیدار تعدادی از دوستان همیشگی مجله رفتهایم. تا پای صحبتهای این عزیزان به مناسبت انتشار صدمین شماره مجله بنشینیم. به همه مجلات کودک باید نمره ۲۰ داد. آقای «بیوک ملکی» یکی از شاعران و نویسندههای آشنای کودک و نوجوان کشورمان و سردبیر سروش نوجوان است. آقای ملکی میگوید:«به نظر من نه تنها به مجله دوست، بلکه به تمام مجلات کودک باید نمره بیست داد. چرا که در حال حاضر با توجه به سختیهایی که انتشار یک مجله کودک یا نوجوان دارد. انتشار تمام نشریات کودک و نوجوان در جای خود از ارزش زیادی برخوردار است.» آقای ملکی در مورد مجله دوست کودکان میگوید: «دوست کودکان هنوز مجلهای نوپا و تازه است. اما با وجود این که مدت زیادی از انتشار آن نمیگذرد و تازه صد شماره از آن منتشر شده است. در میان مخاطبانش جایگاه ویژهای دارد که دلیل این موفقیت هم چیزی نیست جز نگاه تازه و متفاوت به بچهها.» ماندگار و باارزش «پوپک صابری فومنی» یا همان «گلنسا» دوست قدیمی بچههای ایران و سردبیر نشریه «بچهها گل آقا» تنها مجله طنز کودک و نوجوان کشورمان است. از گلنسا میپرسم: « اگر جای سردبیر دوست کودکان باشید چه کار میکنید؟» گلنسا پاسخ میدهد: «من که نمیتوانم جای سردبیر دوست باشم. خود آقای علاء به اتفاق همکاران باذوق و پرتلاششان هر هفته یک مجله خوب و جذاب منتشر میکنند و فکر میکنم این جزء ماندرگارترین و باارزشترین کارهای آنها به حساب بیاید.» شاید صد سالگی... «جعفر ابراهیمی» یکی دیگر از شاعران و نویسندگان کودک و نوجوان و از دوستان قدیمی بچههای ایران است. آقای ابراهیمی میگوید: «اگر جای سردبیر دوست بودم. سعی میکردم تا هم از میان بچهها و هم از بین نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان، دوستان بیشتری را برای دوست پیدا کنم.» آقای ابراهیمی به دوست کودکان نمره هفده میدهد و میگوید: «البته شاید نمره واقعی دوست بیشتر از هفده باشد. اما فعلا برای قضاوت نهایی در مورد دوست خیلی زود است. چون تازه صد شماره از انتشار آن گذشته است. به نظر من شاید در صدسالگی دوست بتوان آسانتر در مورد این مجله اظهارنظر کرد. که البته آن موقع من دربین بچههای آن دوره نیستم و نمیتوانم در قضاوتشان شریک باشم.» ما دعا میکنیم که هم مجله دوست و هم آقای ابراهیمی، صدسال دیگر هم زنده باشند.