عیسى نریمیسایى، از آزادگان دفاع مقدس:
عکس امام در آسایشگاه موصل
یادم هست در ماههاى اول اسارت، مراسمى در آسایشگاه داشتیم
کد : 38347
|
تاریخ : 11/09/1391
یادم هست در ماههاى اول اسارت، مراسمى در آسایشگاه داشتیم و من به یکى از
آزادگان که طراحى و نقاشى بلد بود و اهل بهبهان بود گفتم: تو مىتوانى عکس حضرت
امام را طراحى کنى؟ گفت: بله مىتوانم، اما وسیله نیاز دارد. ما آنجا پتوهایى داشتیم به
رنگ سبز؛ یک تکه سبز و یک تکه قهوهاى. گفتم: با استفاده از این پتوها و صابون این کار
را انجام بده. او هم شروع کرد به طراحى عکس امام روى یک پتوى بزرگ و عکس
حضرت امام را خیلى زیبا طراحى کرد. ما هم آن را در آسایشگاه نصب کردیم و تا یک
هفته در آسایشگاه بود. اول کار، عراقىها آن را ندیدند، ولى یک شب که بچهها کنار
عکس حضرت امام بودند و مراسم اجرا مىکردند یا به امام اداى احترام مىکردند و
خیلى خوشحال بودند و خلاصه، خیلى دور عکس حضرت امام تجمع کرده بودند،
نگهبانهاى عراقى متوجه این مسأله شدند. تا عکس امام را دیدند فریاد زدند: خمینى،
خمینى و بهطرف مقر فرماندهىشان دویدند.
بعد از دقایقى، فرمانده آنها با سى ـ چهل
نفر از از نیروها آمدند و وارد قسمت ما شدند و در آسایشگاه را باز کردند و گفتند: این
چیست روى دیوار؟ بچهها گفتند: عکس امام خمینى(س) است. فرمانده گفت: یعنى چه
عکس امام است؟ شما اسیر هستید و در اینجا نباید از عکس امام استفاده کنید. زود آن را
پایین بیاورید! بچهها آن روز خیلى هیجانشان بالا بود، لذا به افسر عراقى گفتند: مگر شما
در اتاق کارتان عکس صدام ندارید؟ فرمانده گفت: داریم، ولى صدام رهبر من است.
رئیس جمهور کشور من است. بچهها گفتند: ایشان هم رهبر ماست. گفت: اینجا عراق
است، ایران که نیست. گفتند: این آسایشگاه متعلق به اسراى ایرانى است. فرمانده با
نیروهایش بهطرف عکس حرکت کرد تا آن را پایین بیاورد و بچهها هم از جاى خودشان
بهعنوان مقابله بلند شدند. وقتى بچهها بلند شدند، فرمانده احساس خطر کرد و به
نیروهایش دستور داد برگردند. بعد به ما گفت: ما مىرویم، ولى شما بهتر است عکس
امام را پایین بیاورید؛ چون ممکن است گزارش این کار شما به بالا داده شود و اگر
مقامات مافوق من بفهمند که عکس امام اینجا نصب شده است، هم مرا عزل مىکنند و
هم شما را اذیت مىکنند. با اینهمه، آن شب عکس امام تا صبح روى دیوار آسایشگاه
باقى ماند (در آسایشگاه شمارۀ سه اردوگاه موصل دو قدیم، که بچههاى عملیات
رمضان در آن بودند). صبح، به رفقا گفتیم که این عکس را پایین بیاورید تا بهانه براى
ضرب و شتم نشود و رفقا قبول کردند.
منبع: رنج غربت؛ داغ حسرت، ص113
انتهای پیام /*