سوژه طلایی
تجربه های تازه در موسیقی پاپ
موسیقی پاپ تا دو دهه پس از انقلاب در سایه موسیقی اصیل ایرانی قرار داشت تا این که از سال 1377 شرایط جدیدی فراهم شد تا خوانندگان زیادی در این عرصه رشد کنند. این خوانندگان که بیشترشان جوانان پس از انقلاب بودند توانستند تا حدودی مردم را با خود همراه کنند :
علیرضا عصار ، محمد اصفهانی ، خشایار اعتمادی ، مانی رهنما ، ناصر عبداللهی ، نیما مسیحا ، قاسم افشار ، حمید غلامعلی ، محمدرضا عیوضی ، حسین زمان ، داریوش خواجه نوری ، چنگیز حبیبیان ، حامی شریف و ... نامهای تازه ای بودند که در این رشته مطرح شدند. پس از گذشت 8-7 سال و در بین این نامها علی رضا عصار توانسته برای خود جایگاهی ویژه کسب کند. او نخستین بار با اجرای ترانه "با قدسیان" با مطلع : ای کاروان ای کاروان من دزد شب رو نیستم (با همراهی محمد اصفهانی) صدایش را به گوش مردم رساند. عصار در ادامه با اجرای اشعاری از مولوی - شاعر بزرگ ایران - و آهنگهایی که همه آنها را دوستش فواد حجازی می ساخت بر شمار طرفداران خود افزود.
برجستگی صدای عصار در خاص بودن صدای بم اوست که به هیچ کس شبیه نیست و یک جور آرامش خاص در آن دیده می شود. این ویژگی در صدای اوج او دیده نمی شود و به راحتی صدای یک خواننده معروف را به یاد می آورد و به شدت تکراری است.
خصوصیت دیگر عصار کارکردن مداوم با یک آهنگساز است و این که به شدت از ابتذال گرایی پرهیز می کند. به عبارت دیگر او کمتر ترانه ای اجرا کرده که ارزش حداقل یک بار شنیدن را نداشته باشد. هم چنین هیچ گاه - مثل بعضی از هنرمندان- وارد مسائل حاشیه ای نشده و در این چند سال توانسته جایگاه خود را در بین همه خوانندگان پاپ کشور حفظ کند و آلبومها و کنسرتهای عصار همواره با استقبال زیادی رو به رو شده اند.
دیگر خواننده شاخص این سالها محمد اصفهانی بوده است. اصفهانی اصلا یک خواننده سنتی بود و بعضی از آوازهای او را می شد در برنامه تلویزیونی "تماشاگه راز" شنید. با رونق گرفتن موسیقی پاپ در نیمه دوم دهه هفتاد اصفهانی یکباره گونه ای دیگر از هنر خوانندگی اش را آشکار کرد و با آمیختن آواز پاپ با نوعی صداسازی سنتی و تحریرها و غلتهای فراوان - تحت تاثیر یکی از خوانندگان قدیمی و پرطرفدار- توانست در دل مردم به خوبی جا باز کند.
داشتن صدایی شفاف و وسیع ، انتخاب ترانه ها و آهنگهای قوی و به ویژه دارای ملودیهای گوش نواز دستگاهی و ایرانی به اضافه حمایت همه جانبه صدا و سیما از اصفهانی خواننده ای پرطرفدار ساخت که امروزه بسیاری از آثارش ورد زبان مردم و جوانان شده است.
از کارهای خوب او می توان به "آسیمه سر "ساخته بابک بیات اشاره کرد.
مشکل اصفهانی تاکید بسیارش بر مخرج حرف صدادار" اُ"(ضمه) در غلتها و تحریرهاست که از زیبایی شناسی موسیقی آوازی به دوردست است و شنونده را آزار می دهد. این کار اگرچه تحت تاثیر همان خواننده قدیمی است اما باور کنید اصفهانی در این کار دست او را از پشت بسته و خیلی اغراق شده تر از او این کار را می کند!
اصفهانی دو آلبوم با همکاری کامبیز روشن روان اجرا کرده که به نظر نگارنده شسته رفته ترین کارهای او به شمار می روند.
این خواننده آلبوم بسیار زیبایی به نام گلچین دارد که مجموعه ای از کارهای عاشورایی اوست هرچند با اجرای ترانه مبتذل نان و دلقک اعتبار هنری خود را به باد داد و به شان هنری چارلی چاپلین توهین کرد.
[[page 17]]
انتهای پیام /*