مجله نوجوان 50 صفحه 11

جویبار خاطرات هنگامی که امام درس اخلاق می دادند، خیلی از دنیاخواهی و دنیاپرستی مذمت می کردند. گاهی پس از پایان یافتن درس، انسان چنان به دنیا بی علاقه می شد که دنیا در نظرش سفال شکسته ای می آمد که هیچ کس به آن توجه نمی کند. ما در تمام طول عمر امام شاهد بودیم که ایشان چیزی بر اموال خود نیفزودند. تنها ملک مختصری از ارث پدری مانده بود که مزروعی بود. در آمدی که از همان زمین به دست می آمد، خرج می کردند. زاهد بودن طلبه ازنظر امام به این معنی نبود که طلبه لباس ژنده ای بپوشد و خوار شود و یا علامت گدایی در لباسش باشد. امام معتقد بودند که طلبه در عین حال که باید لباس متناسب بپوشد، باید قلب خود را نیز آماده کند و می فرمودند عمران و آبادی قلب با معنویت و توجه به خداست. آیت الله جعفر سبحانی در سوگ تو عشق، دیشب "خدا خدا" می کرد بینوا همچو نی نوا می کرد شعله می زد دل غریب اینجا آب را، آب را صدا می کرد قطره قطره ستاره می بارید تا نگاه نظر به ما می کرد نام تو آب را صفا می داد درد پگرواز را دوا می کرد قامت سبزت ای بهار شعور محشری از غزل به پا می کرد کاش بودی، به چشم می دیدی عشق در سوگ تو چه ها می کرد! صابر امامی