مجله نوجوان 53 صفحه 11

جویبار خاطرات حضرت امام در طول مدتی که در نجف اشرف اقامت داشتند. سالی چند بار به مناسبت زیارتهای مخصوصه اما م حسین علیه السلام به کربلا مشرف می شدند و در منزل محقری که یکی از اهالی کویت در اختیار آن حضرت قرار داده بود، سکونت می کردند. در کربلا ، وقت غروب بیشتر در حسینیه مرحوم آیت الله بروجردی و ظهر ها در همان منزل نماز جماعت به امامت حضرت امام اقامه می شد. نماز جماعت منزل اکثراً با شرکت جمع معدودی از دوستان در اطاق بیرونی و گاهی که جمعیت بیشتر می شد در حیاط منزل برگزار می شد. مساحت حیاط حدود 7×7متر بود .فرش به اندازه کافی نبود و افراد عباهایشان را تا می کردند و به عنوان سجاده و زیر انداز روی آن به نماز می ایستادند .وقتی حضرت امام از اطاق اندرونی ، از نقطه ای پشت به قبله برای اقامۀ نماز وارد حیاط می شدند. باید برای رسیدن به جلوی جمعیت از میان صفوف جماعت عبور کنند، تمام افراد حاضر بی گمان افتخار می کردند که عبایشان با قدم مبارک حضرت امام متبرکه شود و علی القاعده معظم له نیز به این نکته واقف بودند .با این حال هنگام عبور ، چه از پشت و صفوف که کفشها بود و چه در مسیر که عباها پهن بود .حضرت امام با برداشتن گامهای کوتاه و بلند با دقت سعی می کردند که به هیچ وجه پایشان را نه روی کفشها بگذارند و نه روی عباهای دیگران و بدین گونه عملاً رعایت دقیق حق الناس را به مقلدین خود می آموختند. عبدالعلی قرهی