در شهر کابل نیز ، میله های نوروزی در محلاتی به نام خواجه صفا ، شاه شهید ، دامنه سخی ، کاریز میر ، تپه زیبای استالف ، گلغندی چاریکا برگزار می شود .
در هرات نیز ، مردم به این مناسبت ، روز های اول سال و چهارشنبه اول سال و نیز در سیزدهمین روز از نوروز ، در تفریحگاه هایی داخل و خارج شهر گردهم می آیند و جشن نوروز را گرامی می دارند .
از جمله سنّت های جشن های نوروزی و آغاز سال نو ، راه اندازی میله سمنک (سمنو) در شب اول نوروز همره با سرور و شادمانی و همچنین تهیه و توزیع آب هفت میوه است . آب هفت میوه در اصل هفت نوع آجیل است که در افغانستان به میوه خشک معروف است . تهیه هفت سین هم در برخی نقاط افغانستان متداول است .
بر افراشتن « ژنده سخی »
یکی از سنت های مردم افغانستان ، به ویژه در شهر شمالی مزار شریف و نیز در کابل پایتخت ، بر افراشتن ژنده (علم پوشیده از پارچه های سبز رنگ) است که به ژنده سخی معروف است .
بر اساس یک روایت تاریخی ، در سال 1288 هجری که نایب محمد علم خان در اطراف حرم (منسوب به حضرت علی علیه السّلام در مزار شریف) ملحقات و خانه هایی بنا کرد و چوب راست و محکمی را از جنگل های ماور النهر خواست و در ساختن علم مبارک آن را به کار گرفت که تا امروز مورد استفاده است .
جشن دهقان در روز اول سال
نوروز و سرآغاز فصل بهار ، با زندگی عمیق عینی مردم افغانستان پیوند داشته و بخش بزرگی از مردم این کشور که کشاورز هستند ، از آمدن فصل بهار و نوروز به گرمی استقبال کرده و صفحه جدیدیی از کار و فعالیت خود را آغاز می کنند ، از این رو کشاورزان با برگزاری مراسم ویژه ای از آمدن نوروز تجلیل می کنند .
دولت های افغانستان در دوران های مختلف ، به طور رسمی در برگزاری جشن نوروز سهم داشته اند ، اما در سال های حاکمیت طالبان ، هر گونه مراسمی که با نوروز و رسوم باستانی آن پیوند داشت ، ممنوع و کفر آمیز خوانده می شد ، طالبان حتی تقویم هجری شمسی را که نخستین روز سال در آن نوروز است ، باطل اعلام کرده و سال قمری را رسمی اعلام کرده بودند .
خلیلی ، شاعر معروف افغانستان می گوید :
آمدن بهار جان فزا ، با بویها با رنگها
با گریه ها با خنده ها با صلحها با جنگها
آیینه می بارد سحاب ، خورشید می رقصد در آب ،
خواند فروغ ماهتاب در گوش گل آهنگها
گویی خمستان است خاک ، کز او برآید سینه چاک
این لاله های تابناک ، هر یک قدح در چنگ ها
[[page 7]]
انتهای پیام /*