نخستین باغ وحش های اموی حبیب بابایی
دستگیری و رام کردن حیوانات وحشی و درندگان ، همچنین اختصاص دادن محل هایی شبیه به باغ وحش های امروزی به آن ها از قدیم معمول بوده است . برخی از خلفای بنی امیه مثل یزید بن معاویه و بسیاری از خلفای بنی عباس و سلاطین و امرای آن ها ، در قصرهای خود حیوانات وحشی را نگه می داشتند .
این حیوانات وسیلة ابراز شکوه و عظمت پادشاه در نظر فرستادگان سلاطین دور و نزدیک بود . به طوری که در مسیر رسیدن سفیر به بارگاه سلطان درندگان بسیاری را جا داده بودند .
پس از آنکه معتصم عباسی به احداث شهر سامرا همت گماشت جزو بناهایی که در آنجا به وجود آورد محلی بود که به نگهداری و مراقبت از حیوانات اختصاص داشت . در آنجا حیواناتی از قبیل آهو و گورخر و گوزن و شیر و . . . نگهداری می شدند . محل مذکور را به صورت صحرای زیبایی در آورده بودند که دور تا دور آن دیواری قرار داشت .
فرمانروایان حیوانات وحشی و مرغان کمیاب را برای یکدیگر می فرستادند . کسانی بودند که کارشان صید حیوانات بود . پس از غلبه بر حیوان با تدابیر مخصوص ، آن را داخل قفس می کردند و به شهر می آوردند . حیوانات وحشی مربیانی داشتند که آن ها را تربیت و رام می کردند . جانوران رام شده با مردم انس گرفته بودند و به آن ها نزدیک می شدند و از دست آن ها غذا می خوردند . گاهی حیوانات از قفس های خود می گریختند و به مردم صدمه می زدند . از جمله حیواناتی که سلاطین برای سرگرمی یا منظورهای دیگر نگاه می داشتند فیل بود . از این حیوان هم در جنگ و هم برای اعدام محکومین استفاده می شد . به علاوه برای خراب کردن بناها و نوسازی و یا مسطح کردن خیابان ها نیز از این حیوان بهره می گرفتند !
توقع خدمت
درویشی به گوشه ای نشسته بود . پادشاهی از آن جا گذشت . درویش اهمیتی به سلطان نداد و باعث رنجش پادشاه شد .
وزیر نزدیک آمد و گفت : سلطان روی زمین بر تو گذر کرد ، چرا خدمت نکردی و شرط ادب به جا نیاوردی ؟
گفت : سلطان را بگو ، توقع خدمت از کسی دار که توقع نعمت از تو دارد .
حبیب بابایی
[[page 12]]
انتهای پیام /*