مجله نوجوان 77 صفحه 22

یادداشت های یک پسر ناراحت به مناسبت جهانی مخ شاید بارها با این عبارت روبه رو یا رو در رو یا با خودش درگیر شده اید که « فلانی مخ است » . آخ این فلانی آنقدر حال من را بد می کند با اون عینک ته استکانی و مو های کوتاه و کیف بندی که انگار اموال موزه لوور را در آن جاسازی کرده است . این مخ اعصاب برای اینجنانبان ، یعنی خودم و اعضای باند تفاله (ته نشین های کلاس) نگذاشته است . آخرین بار که آقای زیست داشت دربارۀ فسفر های مغز حرف می زد که می سوزند تا ما فکر کنیم و ببینیم که امروز را بالاخره چه طور به شب بگذرانیم ، برویم پارک ، نرویم پارک ، یا به رفتن یا نرفتن و مسأله کتک بابا فکر کنیم ، این جناب مخ پرید وسط: « آقا اجازه ! مغز توسط جریان های ضعیف الکترونیکی حافظۀ انسان را ایجاد می کند . البته مسائلی مثل هوش هیجانی ، حافظۀ کوتاه مدت و بلند مدت و غریزه و . . . » که ما پریدیم وسط که: « آقا اجازه ! این هایی که مخ هستند را می شود تعریف کنید؟ ما نمی دونیم چرا به این ها می گن مخ و این ها از چی می ترسن که می گن مخ ها دارن فرار می کنن و بعضیها می گن مخ زدن و این حرفها . » بیچاره مخ کلاس سرجاش تبدیل به چنار شد و گوشهاش از خجالت قرمز شد . ما هم حق به جانب فیگور دانشجویی گرفتیم که آقا معلم جواب داد: « اولاً آدمهایی که مغزشان زیاد کار می کند مغز بزرگتری دارند و حافظه و قدرت تجزیه و تحلیل بهتری دارند که از طریق انتخاب و مطالعه . حجم های صحیح از اطلاعات به وجود آمده است . از طرفی آن فرار مغزها به این دلیل است که نخبه ها همیشه دنبال بهترین ها هستند و در اصل گاهی برای پیدا کردن این نیازهایشان به جایی بهتر مهاجرت می کنند که البته این اتفاق برای ما خوب نیست . دست آخر هم شما پاشو برو بیرون که مورد سوم را بد آمدی . در ضمن شما از همین امروز با آقای . . . که مخ خطابشان کردید همگروه هستید برای انجام عمل تشریح مغز در کلاس . . . » و این گونه بود که ما به شکل رسمی از مخ به مغز و از مخ زنی و مخ نوازی مشغول شدیم . البته فهمیدیم که مخ خاصیت هایی هم دارد . مثل اینکه دفترچه تلفن شماست . آدرس تمام چاله چوله ها را دارد و البته می داند شما با چه سرعتی و از کجا از روی جوب بپرید که شلوارتان قژ صدا ندهد . به نظر شما از این هم کسل کننده تر امکان دارد؟ مخ را همه جا حلوا حلوا می کنند و ما که دستیار او شده ایم هنوز فرق مغز او و خودمان را تفهمیده ایم که به ما می گویند کله پوک ، نخود مغز و حیف نون ! این است که انگار همه روز و همه جا این مخ ها هستند که تحویل گرفته می شوند . خودمانیم ، اگرچه از آن ها بدم می آید چون لوس و نچسبند امّا کاش منم مخ بودم !