مجله نوجوان 86 صفحه 21

حمید قاسم زادگان همه چیز از یک نقاشی شروع شد ! با اختراع نوشتن بود که بشر به کمک آن توانست تاریخ به یادگار بگذارد و دانسته های خود را محفوظ نگاه دارد و دانسته های خود را محفوظ نگاه دارد و پیشرفت کند . اما نیاکان ما چگونه فن نوشتن را فرا گرفتند ؟ حدود شش هزار سال قبل مردمی که سریع تر از همه جاده ممدن را در می نوریدند . ظاهراً سومیها و مصریها بودند که به ترتیب در بین النهرین وادی بین دجله و فرات و دره نیل به سر می بردند ، این مردمان در کار ابداع فن نوشتن بودند . شش هزار سال قبل دهقان های مصری که مکلف بودند سبدی چند از فراورده غله خود را به تحصیلدار مایاتی تحویل دهند ، تصویر زمخت سبد را بر دیوار کلبه خود می کندند و کنار آن به تعداد سبدهایی که داده بودند ، علامت می گذاشتند . نخستین طرز نوشتن بدین صورت بود ، یعنی نوشتن با عکس شکل نگاری این شکل از نوشتن مصور آن قدر راحت بود که تقریباً همه ی اقوم ابتدایی از آن استفاده می کردند . مدتها پیش عد های از سرخ پوستان آمریکایی با پنج قایق و به رهبری سردار قبیله خود شاه ماهیگران ظرف سه روز از دریاچه سوپریور عبور کردند وبه سلامت پا به خشکی گذاشتند و چون می خواستند یاد این رویداد مهم جاوید بماند تصویر یادگاری آن را بر دیواره یک صخره ، نقش کردند . ساختن یک تصویر زمخت ، مثل تصویر افرادی کهدر قایق نشسته اند آسان بود اما تریم یک اندیسشه یا تصور یا گذران سه روز ، به نظر دشوار می آمد . به همین دلیل سرخ پوستان نشان های را که برای خورشید داشتند با نشانه ی آسمان یکی کردند و تا به این ترتیب بر مدتی که خورشید قوس آسمان را می پیماید ، دلالت کند . یعنی مدت یک روز (مفهوم نگاری) ، حالا اگر سه تااز این علامت مرکب پهلوی هم قرار گیرد ، به معنی سه روز خواهد بود . تصویر داستان شاه ماهیگیری این نوع نوشتن نوستن ساده و مصور است که در آن تصویرها و علامت ها با هم ترکیب می شوند و اشیاء و نام افراد و تصورات ساده از قبیل روز ، در خشکی پیاده شدن و . . . را بیان می کنند . بیشتر اقوام ابتدایی از این مرحله فراتر نرفتند اما در انواع جدین نوشتن ، اگرچه با نوشتن مصور آغاز شد ، برای نمایاندن شکل اشیاء دیگر از تصویر یاری نگرفتند که بلکه به جای آن از نشانه های قراردادی استفاده کردند و به کمک این نشانه ها کلمات یا اصوات را که از آنها ساخته شده می شود ، نمایش دادند (صورت نگاشت) شبنم نوبخت این خط فارسی اصلاح نشدنی سالهاست که بحث جدانویسی و سرهم نویسی در خط و بحثهایی برای اصلاح رسم الخط فارسی نقل محافل ادبی است و هنوز پس از این همه بحث و جدل و جلسه ، به رسم الخط واحدی برای زبان خود نرسیده ایم و از طرفی وارد شدن سلیقه های غیرعلمی در خط فارسی و پشتیبانی ناآگاهانه برخی افراد از این سلیقه ها ، به آشفتگی خط فارسی دامن زده است . رضا سیدحسینی مترجم و محقق ، معتقد است آنان که بحث جدانویسی را پیش کشیده اند ، به این نکته توجه نمی کنند که خط فارسی تصویری است و کلمات فارسی هر کدام شکل خاصی دارند که در ذهن می نشینند استاد ابوالحسن نجفی هم در این باره می گوید : از اول هیچ منطقی در قرارداد بر رسم الخط فارسی حاکم نبوده است .» فرنوش دقیقی دو خط موازی خطهایی هستند نامتناهی یکنواخت و متمادی که مانند انسان های کاملاً متفاوت از نظر شخصیت ، افکار ، ظاهر و با برداشتهایی کاملاً متفاوت نسبت به رفتار های یکدیگر گام بر می دارند و هیچ گاه هم به هم نمی رسند . کاش می شد روزی این خطها یکدیگر را قطع کنند و انسان های کاملاً متفاوت همدیگر را بشناسند و به عقاید هم احترام بگذارند و تا آن جا که این جماعت به کمال کامل انسانی رسند و خدای خویش را دریابند .