مجله نوجوان 87 صفحه 31

هادی ساعی از خوبیهای مادرش می گوید هادی از همان روزهای اولی که به مدرسه می رفت یک فرق اساسی با دیگر همکلاسیهای خود داشت. شاید قد بلند و تکیده او باعث تمایزش از دیگران شده بود. هادی یک روز در سر زنگ ورزش آنقدر خوب دوید و طناب زد که معلم ورزش او را به یک باشگاه محلی هدایت کرد و با آنکه مادرش خیلی زیاد با ورزشهای رزمی موافق نبود او عاشق ورزش تکواندو شد و بدلیل اینکه از قامت بلند و ضربات پای بسیار قوی برخوردار بود خیلی زود توانست در بین رقبای هم سن و سال خودش قد علم کند و در اولین دوره از مسابقات مدارس ، با بالاترین نمره بر سکوی قهرمانی بایستد. هادی در این مورد می گوید : اولین مدالی که بر گردنم آویخته شد زیباترین مدال دوران ورزشی ام تا قبل مدال طلای المپیک بود. او که تمام مدالهای جهانی و آسیایی و حتی المپیک خود را هم به خاطر زلزله زدگان بم در معرض فروش قرار داد از طرف سازمان جهانی تکواندو به عنوان جوانمردترین ورزشکار معرفی شد و حتی عنوان نماینده صلح و دوستی سازمان ملل را نیز به خود اختصاص داد. نام این ورزشکار بااخلاق که در طول یک سال دو عنوان اول را در مسابقات المپیک و جهانی به دست آورد ، هرگز از صحنه تاریخ ورزش ایران و جهان حذف نخواهد شد. همانطور که نام قهرمانانی همانند پوریای ولی و تختی تا ابد بر صفحه زرّین ورزش ایران خواهد درخشید. قهرمان طلایی تکواندوی ایران که اخترام خاصی به مادرش می گذارد می گوید : "مادرم همه زندگی من است ، او در قلب من جای دارد و اگر دعاهای او نبود شاید من تا این اندازه نمی توانستم به موفقیت های جهانی و المپیک دست پیدا کنم." او همچنین به جوانان توصیه می کند که ورزش را فراموش نکنند و حتی اگر هم نمی توانند به مقام قهرمانی برسند به خاطر سلامتی و شادابی خود از ورزش غافل نشوند. ساعی همچنین معتقد است که ایران دارای قهرمانان بسیار زیادی است که اگر به آنها توجه شود ، شاید به عناوین معتبری برسند. ساعی در خاتمه به خبرنگار هفته نامه دوست می گوید : "خیلی دوست دارم بتوانم برای دومین مرتبه عنوان قهرمانی در المپیک 2008 چین را به دست آورم. البته اگر این رشته ورزشی از المپیک حذف نشود." نوجوانان دوست