مجله نوجوان 93 صفحه 10

یاد دوست سرشاخه های نور تا کشور ما این مقام را دارد که به حمدالله از آن طبقه مرفه بالایی که امور را در دست گرفته اند مبرّی هست و امور کشور ما به دست امثال شماها و امور کشور ما به دست امثال این رئیس جمهورها و رئیس مجلس ها و نخست وزیرها و وزرا و وکلا هست ، شما مطمئن باشید که نخواهد توانست یک قدرت خارجی این پیروزی را از بین ببرد . و آن روزی که دیدید و دیدند که انحراف در مجلس پیدا شد ، انحراف از حیث قدرت طلبی و از حیث مال طلبی ، در کشور ، در وزیرها پیدا شد ، در رئیس جمهور پیدا شد ، آن روز بدانند که علامت اینکه شکست بخوریم ، خودنمایی کرده ، از آن وقت باید جلویش را بگیرند . 9/11/60- در جمع هیأت دولت و نمایندگان و مجلس و . . . (صحفیه امام ، ج 16 ، ص 22 ، 23) جویبار خاطرات آیت الله سید هاشم رسولی محلاتی : در مدت توقف ایشان در کربلا ، ما مهمان بودیم و روزهای اول ورود به نجف اشرف نیز اطلاعی از وضع غذا و مسئولان تهیة غذا نداشتیم . تا اینکه پس از چند روز ، ضمن مسئولیت های دیگری که به عهدة اینجانب بود ، مسئولیت تدارکات خانه را نیز به من محول فرمودند . این بدان جهت بود که از خانواده و نزدیکان ایشان ، جز حاج آقا مصطفی خمینی ، کسی نزد ایشان نبود و آن مرحوم نیز با توجه به اشتغالاتش به این کارها نمی رسید . این تنهایی امام ، تا حدود چهارماه پس از ورود به نجف اشرف ادامه داشت که رژیم برای رفتن خانوادة محترم ، هر روز مانع تازه ای ایجاد می کرد . به هر صورت ما که مأمور تهیه و تدارک مایحتاج منزل بودیم ، هر روز با خادم خانواده برای خرید به بازاری که نزدیک منزل امام بود ، می رفتیم و مایحتاج آن روز را تهیه می کردیم و تحویل آشپز می دادیم . روزهای اول ، یکی دو بار از امام پرسیدم که : « ناهار چه می خورید ؟ » و یا « شام چه میل می کنید ؟ » و امام هم چیزی می گفتند . ظاهراً بار سوم بود که امام مانند همیشه با همان صراحت و قاطعیت فرمودند : « از این به بعد دیگر راجع به غذا و شام و ناهار از من چیزی نپرسید و هر چه می خواستید ، درست کنید . من هم مانند شما هر چه بود می خورم ! و عملاً نیز تا مدتی که من در خدمت ایشان بودم (حتی چنانکه اطلاع دارم ، بعد از آن نیز) این شیوه را در زندگی داشتند و معمولاً در مورد غذا و کم و کیف آن اظهارنظر نمی کردند . اگر چه در مورد نظافت و جهات بهداشتی آن ، حساسیت خاصی داشتند .