مجله نوجوان 108 صفحه 34

کد : 134264 | تاریخ : 16/06/1395

آسمانی ها حسام الدین قاموس مقدم کمترین فرصت پرواز هر کدام از ما روزی تقریباً یک ساعت و نیم فرصت پرواز داریم ولی خیلی اوقات ، شیرینی کاذب و کرختی حاصل از کسالت یک خواب به ظاهر شیرین این فرصت را از ما می گیرد . هر روز صبح تمام پرندگان هر چه حنجره دارند برای بیدار کردنمان به کار می گیرند . تمام فرشته ها بالهایشان را برای رُفتن خواب از پلک های ما به زحمت می اندازند ولی چشم های ما مقاوم تر از آن است که با نرمی بال فرشتگان خواب را رها کند . به هر حال هر صبح می آید و می رود . همیشه طلوع آفتاب قشنگ است ولی تلخی از دست دادن یک فرصت دیگر برای کوتاهترین زمان پرواز را به کام دلمان دعوت می کند . شاید اگر عظمت آنچه را که پیامبر مهربانیها آن را معراج مؤمن می داند می دانستیم به این آسانی چوب حراج به آن نمی زدیم . آنهم به کمترین بها یعنی یک خواب رفتنی . بعضی از بندگان رسیده به جایی ، معتقد هستند اگر یک روز صبح نخوانند آن روز ، روزی ندارند . فارغ از درستی و نادرستی این عقیده ، باید به زیبایی آنچه در این اعتقاد پنهان است توجه کرد . وقتی روزت را با گفتگو با بالاترین و زیباترین و مهربانترین وجود آغاز نکنی چطور انتظار داری که نیرو و قوت به کارگیری فکر و اعضاء برای به دست آوردن روزی داشته باشی ؟ مگر نه اینکه مصاحبت با خوبان غذای روح است ؟ کدام خوب ، خوب تر از خوبترین ؟ فقط کافی است چشمانت سردی آب دم صبح را تجربه کند تا برای همیشه مشتری این بازار شوی . بازار گرم دلدادگی به خدا که برایش می خواهی دو رکعت نماز بخوانی ، همین . گفتم برایش ؟ نه ، برای خودت می خواهی بخوانی . برای خودم می خواهم بخوانم . برای خودمان می خوانیم ، او فقط نظاره گر برخاستن ما از خواب شیرین صبحگاهی و نیتمان برای اجرای فرمانش است تا بار دیگر وجوب سجدۀ فرشتگان در روز اول خلقت بر این نیکوترین آفریدگان را به آسمانیها ثابت کند . بیا قرار بگذاریم تا هر روز سحر با اعلام آغاز زمان پرواز از گلوی مؤذن بر گلدسته های مسجد شهر بال بگیریم و با بیدار شدن قبل از بیداری خورشید از این درخشان ترین عنصر هستی سبقت بگیریم و درخشنده تر از خورشید به پرواز در آسمان آبی درآییم . فرصت سبز حضور در کمترین زمان پرواز را از دست ندهیم . مریم شکرانی آ های دنیا او را دارم ! . . . خدایامطمئن هستم که همیشه آغوش گرم و مهربانت پذیرای من است . با تمام خطاها و اشتباهاتم . می توانم با جرأت سرم را بالا بگیرم و به دنیا بگویم اگر همه به من پشت کنید خدایی دارم که حامی من است . خدایی که هرگز تنهایم نمی گذارد . خدایی که از همه بزرگتر است . خدایا حس داشتن تو به من آنقدر قدرت و اعتماد می دهد که با تمام خستگی ها مشتاقم برای همیشه زندگی کنم !

[[page 34]]

انتهای پیام /*