مجله نوجوان 118 صفحه 3

پولهای توی جیب شما... در هفته‏های قبل با هم حرفهای زیادی دربارۀ پول زده‏ایم و فکر می‏کنم تا حالا توانسته‏ایم نگرش صحیح‏تری نسبت به پول و ثروت پیدا کنیم. فراموش نکنید که شناخت ما از ثروت در شناخت کلّی ما از جهان و یا به اصطلاح در جهان‏بینی ما تأثیر فراوانی خواهد داشت. در هفتۀ پیش گفتیم که کار و تلاش برای کسب روزی حلال در دین ما ارزش محسوب می‏شود و تنبلی و تن‏پروری حتّی اگر جامۀ زهد و تقوی را به تن داشته باشد مورد رضای خداوند نیست. با این حساب شما نمی‏توانید مثل خیلی از فیلمهای سینمایی، آدمهای ثروتمند را فقط به این خاطر که ثروتمند هستند، آدمهای بدی بدانید و فکر کنید حالا که اینها ثروتمند هستند حتماً آدمهای پستی هستند و آنهایی که فقیرند خیلی آدمهای مثبت با شعور و با فرهنگی هستند. نه برادر من! آدم خوب بودن هیچ ربطی به میزان مال و ثروت ندارد. همچنان که پول داشتن برای کسی افتخار نمی‏آورد، پول نداشتن هم نمی‏تواند برای کسی مایۀ افتخار باشد. داخل پرانتز این نکته را فراموش نکنید که مردن برای آنها که ثروتمندترند خیلی سخت‏تر از کسانی است که از مال دنیا هیچ چیزی ندارند و همین موضوع هم البتّه بیشتر از آنکه به میزان مال و ثروت وابسته باشد به میزان دلبستگی آن شخص به دارایی‏اش بستگی دارد یعنی ممکن است یک آدم یک قصر طلا داشته باشد و به آن دل نبسته باشد و یک آدم دیگر یک انگشتر عقیق داشته باشد و آن قدر دلبستۀ آن شده باشد که نتواند به این راحتی‏ها از همان انگشتر بی‏ارزش دل بکند و به جناب مرگ لبخند بزند. حالا باز به همین نتیجه می‏رسیم که داشتن مال و ثروت نه ارزش است نه عیب بلکه آنچه مرز بین این دو تا را مشخّص می‏کند نیّت خود آدمها و نسبتی است که دلشان با این ثروت و دارایی برقرار می‏کند و چون ما از دل آدمهای دیگر هیچ اطلاعی نداریم نمی‏توانیم راجع به کسی به خاطر داشتن یا نداشتن ثروت قضاوت کنیم و نتیجه‏های جورواجور بگیریم. نکتۀ دیگری که امروز آن را مرور خواهیم کرد این است که دین ما مالکیّت افراد را تأیید می‏کند و این حق مالکیّت را برای کسانیکه با کار و تلاش به ثروت حلال دست پیدا کرده‏اند محترم می‏شمارد. توانایی انسانها با هم متفاوت است و به همین نسبت میزان درآمد آنها نیز با هم متفاوت است. گرچه آدمها در بهره‏مندی از حقوق اجتماعی با هم مساوی هستند امّا بهره‏مندیآدمها از روزی حلال و ثروت دنیا به یک میزان نیست؛ مثلاً در زمانحکومت حضرت علی علیه‏السّلام تمامی مردم به یک اندازه از بیت المال مسلمین سهم می‏بردند و این میزان برای مردم فقیر و غنی تفاوتی نداشت امّا در همان جامعهافراد فقیر و غنی در کنار هم زندگی می‏کردند و هیچ‏کسهیچ ثروتمندی را به خاطر فقر دیگر مردم گوشمالی نمی‏داد وصد البتّه در چنین جامعۀ آزادی است که انفاق به عنوان ارزش محسوب می‏شود. ببینم! کدامیک از شما مطمئن هستید کهپولی که در جیب شماست حتماً متعلّقبه خود شماست؟ نه! مطمئن نباشید. ما همیشه در معرضامتحانهستیم و نسبت به پولی هم که داریم باید امتحان پسبدهیم.شاید دیگران هم از این پول سهم داشته باشند و ما خبر نداشته باشیم. پس این بحث هم بماند تا هفتۀ بعد