مجله نوجوان 127 صفحه 9

درآینة شعر مؤمن آن باشد که اندر جزر ومد کافر از ایمان او حسرت خورد (مولوی) ایمان یعنی گرایش عمیق. مؤمن کسی است که با جان ودل به خداوند گرویده است. ایمان، منبع نور وگرمای جان است، نور ایمان راه را نشان می دهد و گرمای آن، نیروی حرکت می بخشد. ایمان، به مؤمن آرامش می دهد و در سختیها و مشکلات زندگی، روان او را چنان آرامشی می بخشد که ذرّه­ای متزلزل نمی شود. زیرا مؤمن، منشأ تمام امور را خداوند می داند و می داندکه در هرکاری خیری نهفته است و آنچه خداوند برای مؤمن پیش می آورد حتماً حکمتی و رحمتی دارد. مؤمن دربلا هم لذتِ احساس خداوند را همراه دارد؛ دربلا هم دیده ام لذّات او مات اویم، مات اویم، مات او