مجله نوجوان 127 صفحه 29

مصلحت بینی در مکتب امام خمینی اما ما که بزرگترین مرد تاریخ بشریت بود هیچ گاه در تصمیم گیریهای مهم خود حقیقت باقی را قربانی مصلحت فانی نکرد. او راحت طلبی و آسایش را برازندة یک مرد نمی دانست واز همین رو بود که فرمودند. ((ما مأمور به وظیفه هستیم نه مکلّف به نتیجه)) ایشان آن کاری را می کردند که حق بود و نتیجه را در تمام امور به خداوند باری تعالی واگذار می کردند. داشتند، بدون هیچ ملاحظه ای و بدون در نظر گرفتن مصلحت اندیشیهای رایج سیاسی، آنچه را که حق می پنداشتند بیان می کردند و به آن چه که حق می دانستند عمل می کردند. برای ایشان فقط حق و باطل معنا داشت و در سایة حقّ متعالی، این که این حقیقت مصلحتی را نیز به دنبال خواهد داشت یا خیر، هیچگاه به چشم ایشان نمی آمد. نتیجة حقیقت، همان مصلحت است یکی دیگراز اشکالات بزرگ مصلحت بینی است که مصلحت افراد یا جوامع با عقل ناقص و دانش محدود بشر سنجیده می شود و دخالت شیطان و هوای نفس در تشخیص آن تأثیر فراوانی دارد. بشر موجودی بسیار خطاکار است و خطاکاری او لاقل در حیطة علوم تجربی به همگان اثبات شده است و بعید است که چنین موجود حقیری بتواند مصلحت خودش را به درستی تشخیص بدهد امّا حقیقت، معیاری آسمانی دارد؛ یعنی معیار تشخیص حق برای آدمها کلام مقدّس وحی و سیرة علمی امامان معصوم وقرآن معیار تشخیص حق از باطل باشد نمی توان به درستی آن شک کرد در نتیجه هرگاه مصلحت اندیشی انسان با حقیقت باهم جور در نیامد، باید به عقل بشر در تشخیص مصلحت خودش شک کرد. بدون شک خداوندی که انسان را آفریده است و برای او حق را از باطل مشخص کرده است بهتر ازهرکس دیگری به مصلحت آدمی آگاه است پس مصلحت انسان نمی تواند چیزی جز تسلیم او را در برابر حق باشد چرا که حق نام خداوند است.