مجله نوجوان 149 صفحه 7

خوان اول معلّمهای ورزش خیلی دوست دارند درسشان جدّی گرفته شود. خیلی دوست دارند همۀ بچّه­ها لباس متّحدالشّکل بپوشند. خیلی دوست دارند آنها با همۀ رشته­های ورزشی آشنا شوند و آزادانه یکی را انتخاب کنند و ادامه بدهند. چون آنها در دانشگاه دروسی را خوانده­اند که در خیلی از موارد با رشته­های پزشکی یکسان بوده است. آنها دوست دارند ورزش هم مثل سایر دروس مهم باشد و جدّی گرفته شود. تجهیزات فوق تخصصی در مدارس کلّ امکانات ورزشی بچّه­ها در مدارس، خلاصه می­شود دری ک توپ پلاستیکی که درون یک توپ پلاستیکی دیگر قرار می­گیرد که باید گفت اختراع توپ دو لایه از تراوشات فکری خود بچّه­ها بوده است. حتی معلّمهای ورزش هم در طول تحصیلاتشان دربارۀ این پدیده هیچ کتابی نخوانده­اند. بچّه­ها سطل آشغالهای مدرسۀ­شان را کشان کشان روبروی هم قرار می­دهند و دو دروازه در مقابل هم به پا می­کنند.به نظ رشما با این امکانات به جز ورزش عزیز فوتبال چه ورزش دیگری می­شود انجام داد؟! ورزشهای دیگر هم ما می­دانیم و هم شما می­دانید که ورزشهای دیگری هم در جهان وجود دارد ولی برای مثال، پینگ­پنگ هم میز می­خواهد و هم راکت و هم توپ تخم مرغی! بسکتبال، سبد می­خواهد و توپ مخصوص و پیراهن، آستین رکابی! شنا که اصلاً هیچ! در ناامیدی هیچ هم امیدنیست متأسفانه باید به سمع و نظر معلّمان عزیز ورزش برسانیم که برای دمیدن در سوت برای بچّه مدرسه­ای­ها در زنگ ورزش به هیچ مدرک و تخصّصی نیاز ندارند پس یا بروند دنبال گرفتن مجوّز تشکیل باشگاهشان یاا ینکه مدرکشان را قاب کنند و به دیوار بکوبند و هی نگاهش کنند و ته دلشان کیف کنند و در هیچ جایی راجع به دروس مشترکشان با دروس علوم پزشکی حرفی نزنند. چون با وضعیت موجود در آموزش و پرورش، فوتبال یک ورزش ملّی محسوب می­شود. بلاتکلیفی در این اوج عدم امکانات و بچّه هایی که ابداً دوست ندارند زنگ ورزششان به بطالت بگذرد، معلّمان ورزش چه تکلیفی برعهده دارند؟ آنها چاره­ای ندارند جز اینکه یک سوت به گردنشان بیاویزند و از خیر نرمش و دوی چهار در چند متر و بارفیکس بگذرند و به عنوان داور در وسط میدان فوتبال بچّه­ها بایستند تا اگر بچّه­ای روی آسفالت زبر و خشن حیاط مدرسه به زمین افتاد و له و لورده شد بتواند به موقع در سوت خود بدمد و آمبولانس را خبر کند.