ماستی که ترش است
اگر تمام اتفاقات بالا را بر عکس ببینیم، میتوانیم کار خودشان را بکنند.
وضعیت فوتبال کشورمان را تصور کنیم و بفهمیم آنها هنوز رئیس فدراسیون فوتبال را به طور
در این ورزش چه میگذرد. مشخص، تعیین نکردهاند و هنوز که هنوز است
در حالی که همۀ تیمها در حال تمرین و پیشرفت این در و آن در میزنند تا برای تیم ملی یک
هستند. تیم فوتبال کشور ما هنوز مربّی ندارد و حتی سرمربی مناسب پیدا کنند. این در حالی است که
فدراسیون فوتبال که مرجع اصلی و متصدّی واقعی آنها اگر تنها لحظهای به فوتبال ایران فکر میکردند
فوتبال در کشور است، بلاتکلیف است. فیفا نیز به نمیگذاشتند چرخ فوتبال ملّی ما از حرکت باز
عنوان ناظر جهانی ورزش فوتبال، به شرایط فوتبال ایستد. ما در داخل کشور، مربیان و فوتبالیستهایی
ایران معترض است ولی عزیزانی که در ایران قرار داریم که در سطح جهانی مطرح هستند و در
است به این مسائل رسیدگی کنند ترجیح میدهند تیمهای خودشان در حال کسب موفقیت هستند
از تقارش پیداست ؟
باید قبول کنیم که وضعیت موجود فوتبال در کشور وقتی هم که خدای ناکرده تیم دچار شکست و حذف
نشان دهندۀ میزان علاقۀ مردم به این ورزش نیست. و تباهی شد همگی مسئولین در برنامههای زندۀ ورزشی
دل تک تک مردم ایران برای این ورزش و نتایجی که از مینشینند و تقصیر را بر گردن یکدیگر میاندازند و
طریق آن کسب میشود میتپد و همگی پیگیر وضعیت وعده میدهند که قرار است در دورۀ بعدی «چنین و
آن هستند. مردم ایران همیشه مجبورند در هنگام چنان» شود ولی همیشه همین اتفاقات پشت سر هم
برگزاری مسابقات دست به دعا بردارند تا رقبای تیم تکرار میشود.
ایران به طریقههای ماورایی شکست بخورند و حذف قلب مردم ایران برای تیم فوتبال این کشور میتپد و
شوند و از صحنۀ روزگار محو شوند تا تیم ایران بالا این مسأله برای همۀ مردم از پیرمرد و پیرزن گرفته
برود و پیروز شود. تا کودکان نوپا و نو زبان، مهم است. ای کاش مسئولین
هم اینگونه بودند!
[[page 31]]
انتهای پیام /*