منشأ حرکتی
از کنار نظریۀ بالا که داستانسرایی را ریشۀ پیدایش درام میداند، نظریههای دیگری نیز پدید آمده است. وجه اشتراک همۀ این نظریات این است که ریشۀ پیدایش نمایش را در جایی جدای از آیینها جستجو میکند.
یکی از این نظریات معتقد است که تئاتر از رقص و حرکات موزون،
حرکات ضربی و ریتمیک و همچنین از حرکات آکروباتیک و ژیمناستیک
به وجود آمده است.
به طور کلی ارکانی برای نمایش مشخص شده است که یکی از مهمترین
آنها حرکت است. این نظریه بیشتر بر پیدایش حرکت در نمایش تکیه
دارد. به همین دلیل محققانی که به این نظریه معتقد هستند، در تحقیقات
خود به دنبال ریشههای حرکتی نمایش میگردند. بر این اساس مسائلی را
که ایجاد حرکت موزون میکند، ریشۀ نمایش میدانند.
منشأ حیوانی!
آنهاهمچنین الگوی دیگری را نیز به عنوان منشأ حرکت
در نمایش معرفی میکنند. محققان معتقدند که حرکات
حیوانات ازجمله عواملی استکه همواره مورد توجه انسانها
بوده است.به تدریج این حرکات به صورتی معنادار در آمد
و در نهایت حرکت هر حیوان به عنوان یک نشانه در نظر
گرفته شد.
همانطور که حرکت حیوانات مورد توجه انسانها بود،
صدای آنها نیز جزو مشخصههایی بود که نظر انسانها را به
خود جلب میکرد.
یکی دیگر از ارکان نمایش صدا و آواست که در نوع
پیشرفتهتر تبدیل به کلام و دیالوگ یا افکت و موسیقی
برای فضاسازی میشود. از اینرو تقلید از حرکات و صدای
حیوانات به تدریج گسترش پیدا کرد.
چیزی که در همۀ این نظریهها از اعتبار بالایی برخوردار
است استعداد و تلاش اجراکنندگان است که این حرکات و
آواها را به شکلی باورپذیر ارائه دهند.
این حرکات و اجراها بعدها نهادینه و تزیین شدند و کمکم
به صورت اجراهای منسجم تئاتری درآمدند. هردوی این
نظریهها تئاتر را کاملاً جدا از آیین و به صورتی مستقل
قلمداد میکنند.
[[page 25]]
انتهای پیام /*