مجله نوجوان 168 صفحه 23

است. چفت و بست محکم فیلمنامه نشان می­دهد که بارها بازنویسی شده و کوچکترین مشکلات آن نیز برطرف شده است. دو ستاره، یک ترکیب جادویی پریسا بخت­آور در فیلم اخیر خود از بازیگران متعدّدی استفاده کرده است که در اکثر سکانسها، بیش از نیمی از آنها حضور دارند. همۀ بازیگران به طور فوق­العاده­ای روان و راحت بازی می­کنند و چند بازیگر دیگر مانند مهدی پاکدل و رامین راستاد که معمولاً در فیلمها و سریالهای دیگر به عنوان نقش اول و رکن فیلم به حساب می­آیند، در این اثر به شکلی موجز و کوتاه به ایفای نقش پرداخته­اند. در این میان حضور صابر ابر و امید روحانی بسیار شگفت­انگیز است. صابر ابر از آن جهت به چشم می­آید که در میان جمع زیادی از بازیگران سینمای ایران، راحت و روان و به دور از ژست و اداهای خاص بازی می­کند. چون برخی از بازیگران تلویزیون به شکلی به ایفای نقش می­پردازند که این پیام خاص به مخاطب منتقل می­شود که «خوش به حالتان که دارید بازی زیبا و حیرت انگیز مرا تماشا می­کنید!» ستارۀ غیر منتظرۀ دیگر این فیلم امید روحانی است. او که از استادان تاریخ سینماست و سالها بر آثار مختلف سینمای ایران و جهان نقد نوشته است، در اولین حضور جدّی خود در سینما بسیار خوش می­درخشد و همه را شگفت زده می­کند. حرکات غیر ارادی او در ایفای نقش، او را به یکی از ارکان اصلی فیلم تبدیل کرده است. مهران مدیری در کنار محمدرضا شریفی­نیا ترکیب جادویی این فیلم را به وجود آورده است. ترکیبی که تا به حال اتفاق نیفتاده بود ولی از این پس حتماً بارها تکرار خواهد شد و می­تواند اتفّاقی جدید در سینمای طنز ایران باشد. این فیلم اگر در جشنوارۀ فجر به نمایش در می­آمد، می­توانست جوایز بسیاری را از آن خود کند. در این میان بازی باران کوثری در نقشی پیچیده که در ظاهر بسیار ساده به نظر می­رسد، شگفتی آفرین است. تو مو می­بینی و .... اگراز ساختار محکم، طراحی صحنۀ مناسب، بازیهای روان و بی­نقص، موسیقی خوب و تدوین عالی فیلم بگذریم، داستان فیلم و مضمون عالی تکان دهندۀ فیلم قابل بحث است. هر چند در پایان فیلم با یک تغییر کوچک خواسته­اند جلوی بدآموزی فیلم را بگیرند ولی در کل، تغییرنقش ناگهانی باران کوثری در این فیلم بسیار غیر منتظره است. دایرۀ زنگی سازی است که حاشیۀ آن بسیار پر سرو صداست ولی درون آن چیزی نیست. در حالی که همه متوجه نصب دیش و فرار و گریز به خاطر مسائل ماهواره هستند از یک جریان عظیم­تر و بزرگتر غافل می­شوند و هیچوقت هم متوجه خطای خود نمی­شوند.