مجله نوجوان 171 صفحه 32

ورزشی افسون حضرتی علی پروین: من و جدایی از پرسپولیس؟! نشستن روبه روی «علی پروین» و همکلام شدن با وی به نظر کمی سخت می­آید اما او به راحتی انتقادها را می­پذیرد،از تعریف و تمجیدها زیاد ابراز شادی و خوشحالی نمی­کند، وقتی تیمش می­بازد مثل گذشته «از کوره در نمی­رود» و شاید به قول دوستانش خیلی عوض شده باشد. ولی آیا می­توان با وی مصاحبه کرد و از فوتبال نپرسید؟ آن هم کسی که هر روز زندگی­اش به فوتبال منگنه شده است. اگر به روزگار گذشته برگردید چه کار می­کنید؟ بیش از پیش قدر پدر و مادرم را می­دانم. من همیشه تا زمانی که زنده بودند، احترامشان را داشتم. هر حرفی که می­زدند، می­گفتم: چشم. اما الان که آنها مرحوم شده­اند ، خیلی افسوس می­خورم. همیشه به همه توصیه می­کنم که قدر پدر و مادرشان را بدانند و به آنها احترام بگذراند. این توصیۀقرآن مجید و حضرت رسول صلّی الله علیه و آله است و ما هم وظیفه داریم که دستوراتشان را اجرا کنیم. بله، مثلاً از دوران کودکی­تان بگویید. البته به غیر از فوتبال بازی کردن! (سکوت می­کند) دورۀ ما مثل الان نبود. بچه­های امروز همه چیز دارند و پدرها و مادرها هم در تلاش هستند که آنها روز به روز موفق­تر شوند ولی بچه­ها خیلی راضی و خوشحال به نظر نمی­رسند. ما با یک توپ پلاستیکی بازی می­کردیم و چقدر خوشحال بودیم. فکر می­کنید علتش چیست؟ زمانه عوض شده، تکنولوژی پیشرفت می­کند و بچه­ها دوست دارند که عقب نیفتند. آْقای پروین، این روزها چه کار می­کنید؟ همراه تیم هستم. مگر کار دیگری غیر از فوتبال دارم؟(می­خندد). اگر هم همراه تیم نباشم با نوه­هایم هستم. دوست دارید اصلاً دربارۀفوتبال حرف بزنیم؟ مگر می­شود علی پروین از فوتبال حرف نزند؟