مجله نوجوان 176 صفحه 22

لیلا بیگلری پروفسور بالتازار از پوست خرس تا انقلاب صنعتی هر موجودی برای در امان بودن از سرما و گرما از یک پوشش طبیعی استفاده می­کند. بعضی از آنها پوست دارند، برخی مو دارند، بعضیها پشم دارند و جانوران آبی فلس یا پولک دارند. در این میان، آدمها علاوه بر مسائل گرمایی و سرمایی، پایبند به مسائل اخلاقی هم بودند بنابراین پوشش طبیعی آنها، کفاف نیازهایشان را نمی­داد. بنابراین سراغ جانوران دیگر رفتند و با کندن پوست سایر جانوران نیازهای پوششی خودشان را فراهم کردند. این مسئله نمی­توانست خیلی ادامه پیدا کند. چون معمولاً جانورانی که آدمها به سراغ پوششان می­رفتند تا پوستشان را بکنند و بپوشند یک قدری عصابی می شدند و بعضی وقتها پوست آدمها کنده می­شد. این بود که آدمها دور هم نشستند و عقلهایشان را روی هم ریختند و به این نتیجه رسیدند که بی­خیال پوست حیوانات وحشی بشوند ولی نمی­دانستند که باید چه چیزی جایگزین آن کنند. و موی بزها هم توجه ایرانیان را جلب کرد و تصمیم گرفتند تا وقتی پنبة­شان عمل می­آید از این مواد هم استفاده کنند. چینیها، اولین الیاف ابریشمی را در اختیار داشتند. و به وسیلة آن به تولید پارچه پرداختند. طبق معمول همة اختراعات و اکتشافات بشری، ریشة تولدی پارچه هم در آسیا و ایران است. ایرانیهای باستان جزو اولین کشورهایی بودند که پنبه کاشتند. مصریها و هندیها بعد از ایران به فکر کشت پنبه افتادند. همچنین پشم گوسفندان ابتدای راه کسی نمی­داند اولین کسی که تارهای پشم یا پنبه را به هم تنید و نخ را درست کرد واقعاً می­خواست نخ درست کند یا اینکه از روی اتفاق بود ولی به هر حال پس از اختراع نخ بود که آدمها به فکر تولید پارچه افتادند.