افسون حضرتی
کاوه محرابی:
هدفم المپیک لندن است
مشکلاتی پیش آمد و اسامی نفرات المپیکی را دیرتر از زمانی که گفته بودند، اعلام کردند. البته خبر حتمی شدن من هم با تأخیر بیشتری اعلام شد. من «رزرو» دو بودم. در لیست 40 نفره به یک نفر غیر قانونی سهمیه داده بودند که حذف شد. بازیکن مکزیکی
هم ظاهراً مشکل دوپینگ داشت.
با کنار رفتن این دو نفر، من سهمیه گرفتم. برای اولین بار نیست که این اتفاق میافتد همیشه دو هفته بعد از اعلام نهایی رزروها فرصت دارند که
به لیست اصلی راه پیدا کنند.
چند نفر رزرو بودند؟
8 نفر. وقتی که بدمینتونبازی
«رزرو» میشود یعنی که 90 درصد سهمیه را گرفته است. چرا که همیشه مسألۀ مصدومیت، دوپینگ و مشکل پاسپورت هست. بعضی از بازیکنان از شرق آسیا مثل اندونزی و چین که در بدمینتون قوی هستند برای کشورهای اروپایی بازی میکنند اما برای اینکه پاسپورت آن کشور را ندارند، مجبور میشوند سهمیه را پس بدهند. طبق قوانین ابتدا اسامی همۀ ورزشکارانی
که سهمیه گرفتهاند اعلام میشود و بعد پس میگیرند. برای چه منظوری
این کار را میکنند نمیدانم. یک مقدار شرایط بدمینتون با بقیۀ رشتهها فرق میکند.
در ایران هم تصور میکردند که
شما دیگر هیچ شانسی ندارید. حتی
درست زمانی سهمیه
گرفتید که به نظر
میرسید دیگر فرصتی
برای این کار نیست. برای
خود شما هم این اتفاق
غیر منتظره بود؟
مسابقات مقدماتی
بدمینتون برای المپیک
از اردیبهشت ماه سال
پیش شروع شد و تا
اردیبهشت ماه امسال طول
کشید. در این زمان هیچ
کس نمیتوانست سهمیه
بگیرد. همه باید در این
مسابقات شرکت میکردند
و در پایان این تاریخ، 40
نفری که بیشترین امتیاز
را میگرفتند برای المپیک انتخاب میشدند. این طور نبود که یکی در6
مسابقه اول شود و سهمیه را بگیرد.
بعضی رشتهها شرایطشان با بقیه فرق
میکند. در بعضی از رشتهها یک
مسابقه میگذارند و به نفرات اول تا
چهارم سهمیه میدهند اما بعضی یک
دوره را باید پشت سر بگذارند. من
در مسابقات آفریقای جنوبی اول و
در الجزیره دوم شدم. دو مقام سومی
هم در برزیل و نیجریه داشتم. با همۀ
این مقامها فقط شانسم را برای گرفتن
سهمیه بیشتر میکردم. همه باید صبر میکردیم تا مقدماتیها تمام میشد. بعد
از اردیبهشت ماه در فدراسیون جهانی
«کاوه محرابی» پنج سال پس از آنکه تصمیم گرفت در دانمارکزندگی کند، به آرزویش رسید.او اولین بدمینتونباز تاریخ ایران در المپیک است. وی بدون استفاده از سهمیۀآزاد (white card) به المپیک راه پیدا کرد و پس از آنکه حذف شد از عدم موفقیتش ابراز ناراحتی کرد و حتی به اولین حضور
در المپیک هم راضی نشد. اما او از پیشرفت بدمینتون در ایران خوشحال و راضی به نظر میرسد، البته اگر قرار بود در ایران بماند با امکانات محدود
و اندکی که وجود دارد بعید به نظر میرسید حتی به المپیک هم برسد.
***
[[page 8]]
انتهای پیام /*