مجله نوجوان 187 صفحه 8

یاد دوست ولی‏الله در کلام روح‏الله انحراف از سیرۀ پیامبر و ائمه علیه‏السلام در سیر و سلوک خیال کردند یک دستۀ زیادی که معنای عرفان عبارت از این است که انسان یک محلی پیدا بشود و یک ذکری بگوید و یک سری حرکت بدهد و یک رقصی بکند و اینها. این معنی عرفان است؟! مرتبۀ اعلای عرفان را امام علی - سلام‏الله‏علیه- داشته است و هیچ این چیزها نبوده در کار. خیال می‏کردند کسی که عارف است باید دیگر به کلی کناره گیرد از همه چیز و برود کنار بنشیند و یک قدری ذکر بگوید و یک قدری تغنی بشود و یک قدری چه بکند و دکان داری. امیرالمؤمنین در عین حالی که اعرف خلق‏الله بعد از رسول‏الله در این امت، اعرف خلق‏الله به حق تعالی بود مع ذلک، نرفت کنار بنشیند و هیچ کاری به هیچی نداشته باشد. هیچ وقت هم حلقۀ ذکر نداشت. مشغول بود به کارهایش، ولی آن هم بود. یا خیال می‏شود که کسی که اهل سلوک است، اهل سلوک باید به مردم دیگر کار نداشته باشد، در شهر هر چه می‏خواهد بگذرد، من اهل سلوکم، بروم یک گوشه‏ای بنشینم و ورد بگویم و سلوک به قول خودش پیدا ­ کند. این سلوک در انبیا ­ زیادتر از دیگران بوده ­ است، در اولیا زیادتر ­ از دیگران بوده است، ­ لکن نرفتند تو خانه‏شان ­ بنشینند و بگویند که ­ ما اهل سلوکیم و چه ­ کار داریم که به ملت ­ چه می‏گذرد هر که ­ هر کاری می‏خواهد ­ بکند. اگر بنا باشد که ­ اهل سلوک بروند کنار ­ بنشینند، پس باید انبیا ­ هم همین کار را بکنند ­ و نکردند. موسی بن عمران اهل سلوک بود، ولی مع ذلک، رفت سراغ فرعون و آن کارها را کرد. ابراهیم هم همین طور، رسول خدا هم که همه می‏دانیم. رسول خدایی که سالهای طولانی در سلوک بوده است، وقتی که فرصت پیدا کرد، یک حکومت سیاسی ایجاد کرد برای این که، عدالت ایجاد بشود. تبع ایجاد عدالت فرصت پیدا می‏شود برای این که هر کس هر چیزی دارد بیاورد. وقتی که آشفته است، نمی‏توانند. در یک محیط آشفته نمی‏شود که اهل عرفان، عرفانشان را عرضه کنند، اهل فلسفه، فلسفه‏شان را، اهل فقه، فقه‏شان را. لکن وقتی حکومت یک حکومت عدل الهی شد و عدالت را جاری کرد و نگذاشت که فرصت طلبها به مقاصد خودشان برسند، یک محیط آرام پیدا می‏شود. در این محیط آرام همه چیز پیدا می‏شود. صحیفه امام ج 20/1120