مجله نوجوان 194 صفحه 8

مهدی طهوری زمزمه و زمزمه زمزمه‏های ستایش ای جان جان جانها! ای علی­ابن موسی! گواهی می­دهم آنچه بر قلم تو رفته است و آنچه زبانت گفته است، هیچ نیست جز آنچه خداوند خواسته است. هر آنچه از توست، چشمه­ای زلال و بی­عیب است و شمّه­ای از اسرار غیب است. هر چه از تو رسیده نیکوست که تماماً آیینۀ حضرت اوست. همه نیکویی، همه زیبایی است. همه بالایی، همه دانایی، همه کبریایی است. هر حدیثی یا نوشته­ای، هر نامه­ای و نگاشته­ای، هر دلیلی یا هر برهانی، هر انکاری یا هر نشانی، همه و همه کاملترین است و تمام نکات را شاملترین. نوشتار و گفتارت آیینۀ صفات است و هماهنگ با حرکت کائنات. گاه، یک جمله از تو شرح صد کتاب است و گاه، یک سطر تو هزاران اشکال را جواب است. آنچه از قلم تو تراویده یا از قول تو رسیده، نور و شکافندۀ سیاهی است و همان قضای محکم الهی است. امام من! فرشتگان در مکان و لامکان در انعکاس ستایش شمایند و کروبیان صف به صف به لحن و زبان شما پروردگار بلند مرتبه را می­ستایند. بهترین بندگان نجواکنندگان دعای شما ائمه­اند و در زیارت قبور مطهرتان سرشار از زمزمه و همهمه­اند.