فرصت از دست نرفته باشد؟ مگر نه این که عالیترین طریق سخن گفتن
با خدا، نیایش حضرت سیّدالشّهداست؛ نیایش زینالعابدین است و نیایش امامان معصومین؟ حرف حرف آنان
رمز بندگی و عرضافتادگی است
به ساحت ربالعالمین. اگر چه هر دعایی را اثر است اما حلاوت کلام
امام معصوم را حلاوتی دیگر است که
امام، امین اسرار خدای رحمان است و برگزیدۀ خدای جهان.
عرفه، روز نیایش امام حسین علیهالسلام
در پهنۀ دشت عرفات، امام حسین
علیهالسلام در میان آفتاب سوزان، با
سر برهنه، به درگاه خداوند ایستاد و گفت: «خدای من! چگونه ناامید باشم
که تو امید منی؟ چگونه سستی بگیرم، چگونه خواری پذیرم که تو تکیهگاه
منی؟ ای آنکه با کمال زیبایی و نورانیّت خویش چنان تجلی کردهای که عظمتت
بر تمامی ما سایه افکنده است.»
و دریای روحانیت آن کلام هر سال
در روز عرفه مواج است. پروردگارا! به
حرمت حسین علیهالسلام، ما را ببخش
و بیامرز.
فرازی از دعای امام سجاد علیهالسلام در روز عرفه
"پروردگارا! این منم که در برابر
تو ایستادهام، خوار و ذلیل و خاضع و
خاشع و ترسان و معترف به گناهان
بزرگی که بارش را به دوش میکشم
و خطاهای عظیمی که مرتکب شدهام.
در سایۀ عفو تو خزیدهام و به جوار
رحمت تو پناه جستهام و به یقین
میدانم که کسی مرا از کیفر تو در
امان نخواهد داشت. بار خدایا! اکنون
که به درگاهت روی نهادهام، تو نیز آن
پرده که بر گنهکاران میکشی بر من
نیز بکش و بر من ببخشای. "
نیایش
تویی تو معبود من! لایتناهی
و نامحدود! نالۀ زارم را شنوایی و به حال
نزارم دانایی. تو پناهی! تو فریادرسی!
کجا روم که هر جا روم در دسترسی؟
پردهدری دیدی و پوشاندی. طغیان
و عصیان دیدی و روزیده ماندی.
فراموشت کردم و در آغوشم کشیدی.
و حالا در این روز عرفۀ عظیم، تو را
میخوانم؛ به نام نامی تو یا عَلاّمَ الْغُیُوبِ
یا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یا سَتَّارَ الْعُیُوبِ.
[[page 5]]
انتهای پیام /*