مجله نوجوان 198 صفحه 5

فرصت از دست نرفته باشد؟ مگر نه این که عالی­ترین طریق سخن گفتن با خدا، نیایش حضرت سیّدالشّهداست؛ نیایش زین­العابدین است و نیایش امامان معصومین؟ حرف حرف آنان رمز بندگی و عرض­افتادگی است به ساحت رب­العالمین. اگر چه هر دعایی را اثر است اما حلاوت کلام امام معصوم را حلاوتی دیگر است که امام، امین اسرار خدای رحمان است و برگزیدۀ خدای جهان. عرفه، روز نیایش امام حسین علیه‏السلام در پهنۀ دشت عرفات، امام حسین علیهالسلام در میان آفتاب سوزان، با سر برهنه، به درگاه خداوند ایستاد و گفت: «خدای من! چگونه ناامید باشم که تو امید منی؟ چگونه سستی بگیرم، چگونه خواری پذیرم که تو تکیهگاه منی؟ ای آنکه با کمال زیبایی و نورانیّت خویش چنان تجلی کردهای که عظمتت بر تمامی ما سایه افکنده است.» و دریای روحانیت آن کلام هر سال در روز عرفه مواج است. پروردگارا! به حرمت حسین علیهالسلام، ما را ببخش و بیامرز. فرازی از دعای امام سجاد علیه‏السلام در روز عرفه "پروردگارا! این منم که در برابر تو ایستادهام، خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان و معترف به گناهان بزرگی که بارش را به دوش می‏کشم و خطاهای عظیمی که مرتکب شده‏ام. در سایۀ عفو تو خزیده‏ام و به جوار رحمت تو پناه جسته‏ام و به یقین می‏دانم که کسی مرا از کیفر تو در امان نخواهد داشت. بار خدایا! اکنون که به درگاهت روی نهادهام، تو نیز آن پرده که بر گنهکاران می‏کشی بر من نیز بکش و بر من ببخشای. " نیایش تویی تو معبود من! لایتناهی و نامحدود! نالۀ زارم را شنوایی و به حال نزارم دانایی. تو پناهی! تو فریادرسی! کجا روم که هر جا روم در دسترسی؟ پردهدری دیدی و پوشاندی. طغیان و عصیان دیدی و روزی‏ده ماندی. فراموشت کردم و در آغوشم کشیدی. و حالا در این روز عرفۀ عظیم، تو را میخوانم؛ به نام نامی تو یا عَلاّمَ الْغُیُوبِ یا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یا سَتَّارَ الْعُیُوبِ.