شهریار زنجانی
امیری که نوکر حسین بود
یادداشتی بر فیلم سینمایی «با دستهای خالی»
با دستهای خالی فیلمی از ابوالقاسم طالبی است که به
تازگی به شبکۀ ویدیویی خانگی راه پیدا کرده است. این
فیلم هنگامی که روی پرده بود نیز مورد استقبال قرار
گرفت. طالبی پس از فیلم «نغمه» برای بار دوم مشکلات
جانبازان شیمیایی را به عنوان موضوع انتخاب کرده است.
دستهای خالی حکایت آزادهای است که سالها پس از
جنگ و تا زمان سقوط صدام در بند اسارت بوده است و
اینک با تنی رنجور و بیمار به وطن بازگشته است. فیلم با
یک سوء تفاهم آغاز میشود ولی کم کم داستان در مسیر
دیگر میافتد و سرانجام با یک جمله و یک خط دیالوگ
عاقبت به خیر میشود.
طالبی خیلی حرفها برای گفتن دارد که سعی کرده است
آنها را در جای جای فیلمنامهاش بگنجاند و به اقتضای
داستان، هر کدام از حرفها از دهان کسی بیرون بیاید.
گهگاه این حرفها در قالبی شعاری قرار میگیرد و بیننده
را دلزده میکند. تا یک سوم پایانی فیلم، بیننده نمیتواند
حدس بزند که چه چیزی در انتظار کاراکترهای فیلم است
و طالبی هم بیننده را در مسیری طولانی و پیچیده حرکت
[[page 22]]
انتهای پیام /*