مجله نوجوان 202 صفحه 11

در مراسم مجلس ختم استاد شهید مطهری که از سوی امام و در مدرسۀ فیضیه برگزار شد نیز همه دیدند که امام با کمال آرامش به سخنان سخنران گوش میدادند و اشک بر چشم نمیآوردند. مطهری، شاگرد برازندۀ امام و پارۀ تن ایشان بود اما در همین مجلس، با ذکر مصیبت اهل بیت که سخنران به آن پرداخت، امام منقلب شدند، دستمال از جیب درآوردند و گریستند. روز اول محرم سال 1357 که انقلاب در روزهای اوج خود بود، وقتی که همراهان امام طبق معمول همه روزه گزارشها را خدمت ایشان بردند، مشاهده کردند که ایشان در اتاق قدم میزنند و با تسبیح ذکری میگویند. مشخص شد که امام زیارت عاشورا میخوانند. امام همواره راز و نیازها، مناجاتها و تهجدهایشان را کاملاً مخفی و دور از چشم دیگران انجام میدادند.