مجله نوجوان 206 صفحه 27

یک سخنرانی ترتیب بدهید یا چنان خلاصه صحبت کنید که طرف مقابل هیچ چیزی از پاسخ شما درک نکند به عبارتی دیگر به جای حرکت دادن زبان چند گرمی، کله چند کیلویی را تکان دهید. (فضایی‏ها کله‏های بزرگی دارند و خیلی توی کله‏هایشان پر است اما چیزی که در آن وجود ندارد، مغز است). 4- حالا من مدتی کرۀ ماه بوده‏ام، حرف زدن شما را درک می‏کنم ولی شما این­قدر تند حرف می‏زنید که آدم به سختی می‏فهمد چه می‏گویید، شما نباید تند و سریع حرف بزنید حالا این قدر نمی‏خواهد دور صحبت کردنتان را کند کنید. منظورم صحبت کردن متعادل بود اینجوری که حالا دارید صحبت می‏کنید. آدم فکر می‏کند تب دارید و دارید هذیان می‏گویید. باید تلاش کنید در آخر جمله‏ها صدا رسا باشد و کسی خوب صحبت می‏کند که آخر جملاتش را بلند ادا کند. 5- تکه کلامهایی مثل: عرض کنم، عرض می‏شود، مثلاً، چیز، غیره و... بدجوری موجب تحقیر شما خواهد شد. این عادتهای بد را از خودتان دور کنید. 6- به کار بردن کلمات زشت و رکیک به کسی جز خود شما لطمه وارد نمی‏کند. مخصوصاً وقتی عصبانی هستید، چیزی نگویید که بعد از عصبانیت پشیمان شوید. 7- آدمها به حرف زدن خیلی اهمیت می‏دهند. به همین خاطر باید سعی کنید در سخن گفتن دقت کرده و با استفاده از شعر و ضرب­المثل، روح ­ آدمها را تسخیر کنید و چنان آنها را شیفته خود سازید که ترک دیار کنند و با شما به کرۀ ماه بیایند، به شرط اینکه با حفظ نکات اخلاقی و سخنان مفید فایده موجبات شادی و نشاط آدمها را فراهم کنید و این کار امکان پذیر نیست مگر اینکه به جای تماشای تلویزیون، کتاب بخوانید. 8-اینکه توی کرۀماه پدر شما چند متر ماه دارد! و شما چند روند سفینه دارید، حرفهایی نیست که موجب شود اعتبار شما بالا برود. آدمها از کسانی که زیاد به اصالت خاوادگی خود افتخار می‏کنند و افتخارات گذشته را به رخ هم می‏کشند، خوششان نمی‏آید، حتی اگر حرفهای دیگران بهترین حرفهای دنیا باشد، کسی به آنها توجه نخواهد کرد پس سعی کنید از خانوادۀ خود صحبت نکنید مگر در حدّی که می‏پرسند. 9- مشکلات شما متعلق به خودتان است و لازم نیست به هر کس می‏رسید در مورد دوری از ماه و احیاناً زن و فرزند سخن بگویید. اگر انتظار کمکی دارید اشاره‏ای کافی است و اگر می‏خواهید حس ترحم آنها برانگیزد اصلاً کار درستی نیست چون با این کار، شما خیلی کوچک می‏شوید، حال و حوصله مصیبت شنیدن آدمها هم حد و اندازه‏ای دارد. 10- فکر نکنید با عیب­جویی از دیگران و تمسخر آنها موجب جلب توجه می‏شوید. شما تنها با اینکار موجبات سلب اعتماد دیگران را فراهم می‏کنید. هیچ آدمی از سرزمین و شهر خود بدگویی نمی‏کند چون می‏داند خود اوست که سرزمینش را ساخته است و انتقاد از فرهنگ مردم شهرش، انتقاد از شخصیت خود اوست. بنابراین سعی می‏کند در کنار معایبی که می‏بینید نکات مثبت را با انصاف بیان کند. 11- چه کسی گفته است شما کسی را نصیحت کنید؟ حتی اگر قرار باشد کسی را نصیحت کنید او نباید متوجه شودکه شما دارید نصیحتش می‏کنید. این چه رسم بدی است که شما فضایی‏ها دارید و مثل موجودات پر ادعا همیشه از بالا نگاه می‏کنید و فکر می‏کنید چون از ماه آمده‏اید حق دارید مردم را ریز ببینید. 12- قسم خوردن کار زشتی است. مطمئن باشید هیچ قسمی حرف دروغ شما را راست نمی‏کند و حرفهای راستتان اگر با صداقت بیان شود نیاز به قسم ندارد.