مجله نوجوان 207 صفحه 26

شهریار زنجانی استانداردهای جهانی، پیشکش! نگاهی به سریال «منظومه آتش» صدا و سیمای مراکز استان هر از چندی برنامه‏هایی را تولید می‏کنند که این شانس را به دست می‏آورد که از شبکۀ سراسری سیما پخش شود. صدا و سیمای مرکز بوشهر در سال گذشته جزو پرکارترین مراکز بوده است زیرا دو سریال از ساخته‏های این مرکز، «هویت» و «منظومۀ آتش» روی آنتن سراسری رفته و از شبکۀ اول و سوم سیما پخش شده است. سریال «هویت» جزو سریالهای موفق سیما است زیرا با تکنیک تصویربرداری منحصر به فرد و داستانی با تعلیق مناسب ژانر پلیسی، مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. این سریال ادعای بومی بودن ندارد و صرفاً داستان جنایی خود را دنبال می‏کند امّا منظومۀ آتش که به طور تقریبی از همان کادر سازندۀ سریال هویت بهره برده است جای سخن زیادی دارد؛ نویسندگان این سریال، فرهاد علیزادۀ­آهی و علی پوریان یک خط اصلی برای داستان خود در نظر گرفته‏اند و آن هم مشکلات مهندسان زحمتکش پالایشگاه بوشهر است. در کنار این مسئله، خرده داستانهای بسیاری را وارد ماجرا کرده‏اند تا به اندازۀ یک سریال، داستان را طولانی کنند. در سریالهای خارجی مانند «پرستاران»، «قصه‏های جزیره» و «پزشک دهکده» نیز شاهد چنین اتفاقی هستیم یعنی در کنار خط اصلی داستان اتفاقات ریز و درشت دیگری نیز رخ می‏دهد که بر جذابیت داستان اصلی می‏افزاید و موتور حرکتی درام را پرقدرت‏تر می‏کند ولی در «منظومۀ آتش» این اتفاق به نفع داستان اصلی نیفتاده است. حتی تعدّد کاراکترها و اتفاقات مربوط به هریک سبب شده است که ریتم داستان کند و کشدار شود و حوصلۀ مخاطب سر برود. نویسندگان این سریال جوری عمل کرده‏اند که انگار این سریال تنها فرصت مطرح کردن مشکلات استانشان بوده است و برای اینکه این فرصت از دست نرود تمام معضلات خود را اعم از معضلات بومی و امکانات زیست محیطی و مشکلات مربوط به آداب و رسوم خود، در قالب این سریال مطرح کرده‏اند به همین دلیل گاه بعضی از اتفاقات فراموش می‏شود و بیننده بدون اینکه نتیجه‏ای از آن گرفته باشد مجبور است از موضوع مورد نظر عبور کند. در زمینۀ کارگردانی این اثر، مرتضی متولی در مقام کارگردان نه تنها این مشکلات را پوشش نداده است که با هدایت نادرست عوامل خود به این مشکلات دامن زده است. مهمترین مشکل کارگردانی این اثر میزانسنهای نادرست و نمایشی سریال است.