مجله نوجوان 217 صفحه 4

یاد دوست خاطراتی از نماز و عبادت امام خمینی (س) نماز مقدم بر همه چیز حجة الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی (ره) نقل می کردند: روزی که شاه فرار کرد ما در نوفل لوشاتو بودیم، پلیس فرانسه خیابان اصلی نوفل لوشاتو را بست، تمام خبرنگاران کشور های مختلف از آفریقا، از آسیا و اروپا و آمریکا آن جا بودند و شاید صد و پنجاه دوربین فقط صحبت امام را مستقیم پخش می کردند. باور کنید به تعداد این جمع شما خبرنگار در آن جا بود، برای این که خبر بزرگ ترین حادثه سال را مخابره کنند. شاه رفته بود و آن ها می خواستند ببینند امام چه تصمیمی دارند، امام بر روی صندلی در کنار خیابان ایستاده بود. یک مرتبه برگشتند و گفتند: احمد ظهر شده؟ گفتم: بله، الان ظهر است. بی درنگ امام گفتند: و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته. شما ببینید در چه لحظه ای امام صحبت های شان را رها کردند. برای این که نمازشان را اول وقت بخوانند. یعنی در جایی که تلویزیون های سراسری که هر کدام میلون ها بیننده دارد، سی. ان. ان امریکا بود، بی. بی. سی لندن بود تمام تلویزیون ها چه در امریکا و چه در اروپا بودند. خبرگزاری ها همه بودند، آسوشیتدپرس، یونایتدپرس، رویتر و تمام خبرنگاران روزنامه ها، مجلات، رادیو تلویزیون ها در چنین موقعیت حساسی امام حرفشان را قطع کردند و رفتند سراغ نماز. (منبع: برداشت های ی از سیره امام خمینی (ره)، ج 3، ص 57 و 58) منتظر لقاء الله خانم حضرت امام گفتند: وقتی امام وقتی امام جوان بودند، همیشه یک ساعت قبل از اذان صبح برای نماز شب و عبادت بیدار می شدند ولیکن از ده سال اخیر بعد از کسالت قلبشان 5/1 ساعت قبل از اذان صبح به عبادت مشغول می شدند. می گفتند: از ایشان پرسیدم: برنامه شما تغییر کرده است. قدیم یک ساعت بود و حالا 5/1 ساعت؟ امام در پاسخ گفته بودند: چون پیرتر شده ام، حرکاتم کندتر شده است، لذا از همان آغاز نوجوانی حیات و ممات و بیداری خود را برای خدا قرار داده بود و هر آن منتظر لقاء الله بود؛ لذا بیماری و عمل جراحی و آگاه بودن از وفات هیچ گونه تغییری در زندگی و عبادات ایشان حاصل نکرد. (منبع: فصل صبر، ص197 و 198) دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 6 پیاپی 218 / 2 خرداد 1388