صفر : افرادی که در مرحله صفر قرار دارند اصطلاحاً انسان بافرهنگ نامیده می شوند . این عزیزان دل انگیز قبل از اینکه حالشان را بگیرند خودشان به خوبی درک می کنند که نیازی نیست شش تا خط موبایل و هفت تا گوشی داشته باشند و در اکثر مواقع با یک خط و یک گوشی هم کارشان راه می افتد . این عزیزان به راحتی می فهمند که نیازی نیست پایشان را توی یک کفش کنند و کلی پول بی زبان را دور بریزند تا گوشی ای بخرند که مانیتورش اندازه سینمای خانگی 72 اینچ باشد و به جایش با پول هدر نرفته شان کارهای مفیدتری می کنند .
افراد مرحله صفر اصولا قبل از هرگونه تذکری خودشان می فهمند که آدم سالم و عاقل با اسکناس اضافه اش دماغش را پاک نمی کند آن را دور بیندازد ! یا دلیلی ندارد شیر آب را باز بگذارد و برود تلویزیون تماشا کند !
یک : انسان موجود در مرحله یک نیاز به آقای ایمنی و انیمیشن سیا ساکتی و . . . دارد تا صرفه جویی حالی اش بشود . این مدل انسان باید سر خریدن شامپوی مخصوص اسب تذکر بشنود تا بفمند خیلی چیزها وجود دارد که تا اخر عمرش نیاز ندارد و نباید الکی پولش را بابت آن ها هدر بدهد . و یا حتماً باید یک بخاری غول پیکر را در اتاق فسقلی روشن کند تا آقای ایمنی زنگ در خانه شان را بزند و بیاید تذکر بدهد . . . آن ها معمولاً نیاز دارند که حداقل یک بار تذکر بشنوند و یا برایشان فرهنگ سازی کنند تا بفهمند ماجرا از چه قرار است ؟
دو : کار با انسان های مرحله دو کمی سخت تر است . چون این عزیزان نیاز به اقدامات جدّی تری دارند ، به عنوان مثال باید روی تمام کلیدهای برق منزل ایشان شش لایه چسب زد تا از روشن کردن لامپ اضافه خودداری کنند . و با آب را برایشان سهمیه بندی کرد تا بفهمند اسراف شوخی بردار نیست . این دسته از انسان ها تا مجبور به پرداخت قبض هایی با ارقام نجومی نشوند و یا اداره مخابرات رسماً پریز تلفنشان را از جا نکند و جایش را گچ و سیمان بکشد صرفه جویی حالی شان نمی شود .
سه : انسان های مرحله سه انسان هایی هستند که نیاز به اقدامات درمانی دارند ! این عزیزان را باید به غار ، کوه و کمر ، کویر و چیزی شبیه به همین ها تبعید کنند تا در شرایط پیش از اختراع برق و گاز و آب ! و تلفن قرار بگیرند و به جای مبادله کالا و غذا با پول مجبور بشوند خودشان به شکار بروند و از گوشتش تغذیه کنند و با پوستش برای خودشان لباس بدوزند تا جنبه داشتن پول و منابع و امکانات را پیدا کنند . این گروه از انسان ها پس از طی تبعید درمانی و پس دادن 6-7 مرحله کنکور و آزمون صلاحیت استفاده از امکانات انسانی را پیدا خواهند کرد !
چهار : انسان های مرحله چهار غیرقابل درمان و غیرقابل علاج بوده و تنها راه حالی کردن صرفه جویی به آن ها این است که جریان هفتصد ولت برق از پیکره شان عبور داده و آن ها را تاکسی درمی و خشک کرده و برای عبرت دیگران به کلیّة موزه های جهان و حومه صادر کنند !
دوست نوجوانان
سال پنجم / شماره 14 پیاپی 226 / 27 تیر 1388
[[page 25]]
انتهای پیام /*