مجله نوجوان 245 صفحه 5

در برابر باد علی وفسی در برابر بادها مثل بیدم. لرزش وجودم را که میبینی، نسیم رحمت را بر من فرود میآوری. چه بیدها که در هجوم این بادهای طوفانزا قد راست کردند. و اگر تو نبودی، باد بلای جانشان میشد. چه درختهایی که از یورش بیامان خشکسالی و از هجوم سیلابهای جانکاه در امان ماندند و دست استوار تو، آنها را بیدار کرد! چه جنگلهایی که از غرش برقآسای رعد، جان سالم به در بردند و چتر مهربانی تو نگذاشت که جنگل سبز تبدیل به مشتی خاکستر شود. و ما مثل درختیم، و طوفان و سیل و خشکسالی و رعد و برق، رنج و زیانهایی است که در کمینمان قد علم کردهاند. من اگر شیشه بودم، خط عبور سنگها را به سویم کج کردی، که اگر سنگ به من میخورد، دیگر حضورم معنی نمیگرفت. اگر پرنده بودم، صفحهی آسمان کبود و پرخطر را برایم آبی و بیخطر ترسیم کردی تا مبادا بارش بیرحمانهی سیاهی مرا از پا در آورد. همیشه همینطور است؛ بیآن که ببینیم، با چشمی که دنیایی است. بیآنکه حس کنیم، با حواسی که در حد جسممان است. همیشه و هر لحظه چیزهایی در مقابل من ظاهر میشوند که اگر به سویشان بروم، نتیجهای جز ضرر و زیان ندارد. در مقابل این چیزهای زیانآور، نعمتهای نامریی و محافظان ناپیدای تو مرا از حملهی حوادث حفظ میکند. همین خیابانهای درهم و برهم و پرپیچ و خم، پر است از لحظهای زیانزا و رنجآور. در این خیابانهای پرحادثه و پرتصادف، فرشتههایی از چشم ما پنهان، به ما نزدیک میشوند و حادثهها را از ما دور میکنند. مگر نه این که صاحب این فرشتههایی؟ پس تو ما را حفظ میکنی. اگر عابری در بیابان بیآب و علف باشم، باز همتویی که رنج راه را بر من گنج میکنی. اگر هُرم و داغی بیرحم راه، جان را از من بکاهد، رحمت تو سایهای میشود تا به زحمت نیفتیم. فرق بین رحمت و زحمت یک نقطه است. هر چند هر دو در یک خط و جادهاند، پاک کنِ تو نقطهی سیاه زحمت را پاک میکند و رحمت میشود. ای خدا! این منم پر از اشتباه، پر از خطاهای رنگارنگ. اگر حوادث دوروبرم را از من دور کنی، باز خودم هم با خطاهایم حادثهآفرین میشوم. باز خطاهای من به من زیان میرسانند و با اشتباههای من، رنج را بر من زیاد میکنند. این تویی که در برابر این خطاها، روشنم میکنی تا رنج زندگی از من دور شود. این تویی که پرده بر اشتباههایم میکشی و نعمت پنهانت را هدیهام میکنی تا دیگر در باتلاق اشتباهها غوطهور نشوم. زندگی پر است از این فرصتهای خوب نفس کشیدن در هوای پاک رحمت و پر است از لحظههایی که جانکاه و طاقتفرساست. زمان پر است از لحظههای زیانآور در مقابل هدیههای پنهان تو که زیان را از من میزداید. باز میدانم بر سر راه این جادهی پرنشیبوفراز رنجهایی است که پیدا و پنهان بر ما ظاهر میشوند و این همه رنج و زیان و شرهای بیامان به دست رحمت تو محو میشود.از این نعمتهای پنهانت ممنون! نعمتهایی که هر چند به چشم نمیآیند، امّا بیشتر از نعمتهای ظاهری است. پروردگارا، آن رنج و زیانها را که از من به رحمتت دفع کردی، بیش از آن همه نعمت و عافیت است که به ظاهر مشاهده میکنم. امام حسین، دعای عرفه