مجله نوجوان 250 صفحه 30

ورزشی جام جهانی در دومین کشور ناامن جهان سفر به سرزمین رنگینکمانها محمدرضا نصراللهزاده آفریقا، آفریقا بود، حتی اگر میزبان بزرگترین رویداد ورزشی جهان یعنی جام جهانی هم باشد. ناامنی، فقر، استعمار و استبداد در آفریقا بیداد میکرد و تب فوتبال هم نتوانسته بود بر دردهای مردم سختکوش و پرتلاش آفریقا مرهم بگذارد. لبخند مردم آفریقای جنوبی در ایام برگزاری جام جهانی یک لبخند کاملاً مصنوعی بود و مشخص بود که آن لبخندها تنها تا پایان جام جهانی بر روی لبان مردم سیاه آفریقا دوام خواهد آورد. هزینههای بالای زندگی و عدم امنیت لازم باعث شده بود که آفریقاییها از سایه خود نیز در این ایام هراس داشته باشند. مردم آفریقای جنوبی حق داشتند که در این ایام خود را خوشبختترین مردم روی زمین بدانند، چرا که پس از مدتها این فرصت برای آنها به وجود آمده بود، که بتوانند برای جبران هزینههای بالای زندگی خود مسافران جام جهانی و دلارهای آنها را نشانه بروند. طبیعی بود که بازار کارهای گزاف در این ایام داغ داغ باشد. از پرچم فروشی تا اجاره پارکینگ، از حمل وسایل مسافران تا دعوت آنها به رستورانهای شهرهای آفریقای جنوبی و همه این کارها وسیلهای شده بود تا آفریقاییها در این ایام روزهای پرکاری را پشت سربگذارند. اقتصاد ورشکسته و توان مالی پایین مردم آفریقای جنوبی باعث شده بود تا حتی برخی از راهنمایان بازیها نیز از میهمانان خود طلب رند (واحد پول کشور آفریقای جنوبی) کنند شاید حق هم با آنها بود. مگر دیگر چنین امکانی برای آنها مهیا خواهد شد تا بتوانند چنین میهمانان پر انگیزهای را در مقابل خود ببینند. سپ بلاتر رئیس فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) که در ایام بازیها سختترین انتقادات را متوجه خود میدید و حرف و حدیث های بسیاری هم درباره او به گوش میرسید، در توجیه دادن میزبانی به آفریقای جنوبی گفت: دیگر از دادن میزبانی به قاره اروپا و آمریکای جنوبی خسته شده بودیم و