کمال عدالت
ابوالاسود دئلی - از فقیهان و سخنوران - یکی از یاران و دوستداران علی بود و اهل شعر و ادب و حکمت و نکته سنج و حاضر جواب بود و در جنگ صفین همراه علی شمشیر می زد . او را نخستین کسی دانسته اند که به راهنمایی حضرت امیر در نحو عربی ، دستوری فراهم آورد و بر حروف کتابت قرآن زیر و زبر گذاشت . چندی در بصره کارگزار علی بود . حضرت امیر ، در یک محاکمه قضایی به او وکالت داد ولی پیش از آنکه محاکمه پایان یابد او را عزل کرد .
ابولاسد گفت : « یا اباالحسن جنایتی و خیانتی نکرده بودم . برای چه مرا کنار گذاشتی ؟ » امیر المومنین فرمود : «دیدم در محاکمه , گفتار تو زمخت تر از صدای طرف مقابل است ! » علی میخواست در محاکمه صدای نرمتر و درشت تر مانع کشف حقیقت نباشد .
خدا ترس نترس
سعید بن قیس گفت روزی در میدان جنگ مردی را دیدم که تنها دو جامه سبک بر تن داشت و زره و کلاهخود نداشت . اسم را به طرف او راندم و دیدم امیر المومنین علیه السلام است . عرض کردم : « یا امیر المومنین ! در چنین جایی با این لباس ؟ » فرمود : «آری ای سعید ! هر بنده ای نگهبانی دارد که تا خدا خواهد او را نگاه می دارد اما هر گاه قضا فرود آید ، از کلاهخود و زره کاری ساخته نشود .»
در حدیث قدسی است که در شگفتم کسی که یقین به تقدیر دارد ، چگونه اندوهگین شود.
[[page 34]]
انتهای پیام /*