مجله نوجوان 116 صفحه 5

فرق نمی‏کند، فقط باید در نوجوانی شروع کرد. باقری: هدایت و استعداد ذاتی هر فرد اهمیت خاصی دارد. البته همانطور که حاج حسین گفت، زمان خوبی هم برای شروع ورزش است. * شما ورزش را از چه سنی شروع کردید؟ رضا زاده: از 14 سالگی به صورت باشگاهی، وزنه‏برداری را شروع کردم. دوران نوجوانی هم مثل همۀ بچه‏ها در مدرسه و کوچه، با بچه‏هایی که فوتبال بازی می‏کردیم، گذشت. در مورد وزنه‏برداری هم آن زمان در اردبیل، سالن وزنه‏برداری «شهید اعلمی» نزدیک مدرسۀمان بود که هر بار از کنارش رد می‏شدم، صدای برخورد وزنه‏هایش را می‏شنیدم. همین امر باعث شد تا اوّل برای تماشا و بعد برای ثبت نام به آن باشگاه بروم. آن موقع 14 ساله بودم و حدود 85 کیلو وزنم بود. باقری: برادر بزرگترم وزنه‏بردار بود اما من هیچ علاقه‏ای به این رشته نداشتم و بیشتر والیبال بازی می‏کردم. اما تنها عاملی که باعث شد به این ورزش گرایش پیدا کنم، شنیدن نام ائمه علیهم‏السلام از زبان وزنه‏برداران بود که در حین بلند کردن وزنه، با صدای بلند آن را بیان می‏کردند. این برای من یک حس قشنگ جوانمردانه بود. آن موقع من 13 ساله بودم و 60 کیلو وزن داشتم. * از چه سنی وارد تیم ملی شدید؟ رضا زاده: از 16-17 سالگی، به اردوی تیم ملی دعوت شدم. دلیلش هم انجام تمرینات منظم بود، چون من این رشته را واقعاً دوست داشتم. باقری: از 14 سالگی به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم، یکی دو ماه از سال را به خاطر اردوها و تمرینات، کاملاً جدا از خانواده می‏گذراندم. این البته برای من یک حسن بود. چون من خیلی زود با افکار و عقاید مختلف آشنا شدم. دوستی من و حاجی -رضا زاده- هم، حدود سال 73 در مسابقات نوجوانان، در «میانه» با یک سلام و علیک شروع شد. حالا هم خدا را شکر می‏کنم که قویترین مرد دنیا و سمبل ورزش ایران در تمام دنیا، به من به عنوان مربی اعتماد دارد. * ورزش را چگونه شروع کردید؟