مجله نوجوان 139 صفحه 29

فیلم مانند یک گزارش مستند آغاز می­شود. نوع صدا و نوع نورپردازی فیلم بیانگر این مسئله است که قرار است گزارش در مورد یک پنگوئن خاص ارائه شود. در همان ابتدا، واقعگرایی گزارش گونۀ فیلم به حدی است که دیگر شوخیهای فیلم را برجسته نشان می­دهد. ولی در جایی از فیلم که این تکنیک به پایان می­رسد و فیلم در زمان حال اتفاق می­افتد ناگهان ریتم فیلم می­افتد و کند و کشدار می­شود و از همان ابتدا داستان لو می­رود. بیننده از همان ابتدا متوجه می­شود که باز هم مانند دیگر فیلمهای انیمیشن بلند قرار است ضعیفترین کاراکتر به قهرمانی بی­بدیل تبدیل شود و حتی در این مسیر از الگوی ذهنی خود که برای همۀ افراد اسطوره و قهرمان به حساب می­آید پیشی بگیرد و خود به عنوان قهرمان جدیدی مطرح شود. این فیلم در مقام مقایسه با فیلم خوشقدم، جذابتر و روانتر است البته باید گفت که خوشقدم از نظر داستان و روایت تا پایان بیننده را به دنبال خود می­کشد ولی در این فیلم از اواسط کار می­توان پایان را حدس زد و در کنار آن کشدار بودن فیلم بسیار آزار دهنده است. نکتۀ دیگر در داستان این فیلم که قدری عجیب به نظر می­رسد، زندگی برخی از نژادهای پنگوئن در مناطق حارّه و گرمسیر است. همانطور که می­دانید گرما قاتل پنگوئنهاست و این مسئله که آنها در مناطق گرمسیر زندگی کنند و حتّی مسابقات خود را در مناطق آب وهوایی برگزار کنند تنها از دیدگاه فانتزی فیلم قابل توجیه است. موسیقی خوب، پرداخت مناسب، صداگذاریهای مطلوب و بسیار نکات مثبت دیگر در این فیلم، توانایی و وسواس سازندگان این اثر را اثبات می­کند. اگر کمپانی سونی با این روند گام بردارد، در آینده شاهد موفقیتهای چشمگیر این شرکت فیلمسازی خواهیم بود. در پایان باید گفت که این فیلم هنوز به فارسی برگردانده نشده است ولی امید آن می­رود که با هنرمندی دوبلورها و گویندگان ایرانی بر جذابیتهای این فیلم زیبا افزوده شود و نقاط ضعف این فیلم را بپوشاند.