مجله نوجوان 234 صفحه 6

بزرگان دوست رودکی سمرقندی در سال260 هجری قمری در رودک سمرقند پسری به نام ابوعبدالله جعفربن محمد به دنیا آمد . و چون بعد از ظهوز اسلام او نخستین شاعر بزرگ شناخته شده بود و به رودکی شهرت پیدا کرد . رودکی از حافظه ی فوق العاده و هوش سرشار بهره مند بود و با تلاش و پیگیری و جدیت تمام توانست در سن هشت سالگی تمام قرآن کریم را حفظ کند . او از این بابت بسیار خرسند بود و این شروع تلاش های بی پایان وی گردید . او با کار و کوشش بی وقفه و شبانه روزی خود توانست خدمات ادبی بزرگ و فراوانی انجام دهد به طوری که رودکی را بنیان گذار نظم فارسی می نامند رودکی ، دارای مهارت زیادی در سرودن اشعار پرمعنی و جذاب داشت . استعداد زیاد او در این کار باعث حسادت افراد حسود و فرومایه ی درباری قرار گرفت که به همین دلیل زندگی را برای این شاعر بزرگ سخت کردند و روزگار بد و تلخی به او روی آورد . ولی او همچنان با امید و یاری خواستن از خداوند بزرگ به تلاش علمی و هنری خود ادامه می داد . درباره ی نابینایی رودکی روایات مختلف در دست است ، بعضی گفته اند : از مادر نابینا به دنیا آمده ، و بعضی دیگر اظهار می دارند که رودکی در آخر عمر خود کور شده است ، چون در شعرهایش رنگ ها را خوب توصیف کرده و از دیدنی های زمان خود نام برده است . سال ها پس از مرگ وی یک هیأت روسی به رهبری دانشمند روس گراسیموف ، قبر او را در پنج رودک سمرقند کشف کردند . این هیأت قبر رودکی را شکافتند و ازاستخوان های وی کشف کردند که اولاً رودکی در سن هشتاد سالگی وفات کرده ، ثانیاً از روی نشانه ها و آثار در بعضی از استخوان های بدن او نشان می دهد که رودکی به مرگ طبیعی نمرده بلکه در هنگام قتل و غارت دشمن در سال 329 هجری او را در زادگاهش به قتل رسانده اند . در هر حال نام نیک او ، تلاش های بی پایانش ، و ارزش علمی و فرهنگی او ، هیچ گاه از خاطر آنانی که مشتاق فرهنگی و ادب بوده اند محو نخواهد شد . از این شاعر حدود 550 بیت شعر به یادگار مانده است . اینک چند بیت شعر از این شاعر گران قدر : "در سوگ پیری" من موی خویش را ، نه از آن میکنم سیاه تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه چون جامه ها به وقت مصیبت سیه کنند من موی از مصیبت پیری کنم سیاه منبع : فرهنگ شاعران زبان پارسی ، صفحه ی 242 از رودکی تا سهراب ، جلد 2 دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 22 پیاپی 234 / 21 شهریور 1388