مجله نوجوان 24 صفحه 28

هنر تجربههای قابل احترام (مرجان خوارزمی) مروری بر فیلم سینمایی خوابگاه دختران فیلم سینمایی خوابگاه دختران، فیلمی 90 دقیقهای است که بر اساس فیلمنامه ایرج طهماسب و به کارگردانی محمدحسین لطیفی ساخته شده است. از بازیگران این فیلم میتوان به باران کوثری، نگارجوهریان، مجید صالحی و صادق صفایی اشاره کرد. قصه فیلم در مورد دختری به نام رویا است که برای ادامه تحصیل باید به شهرستانی دور برود. خانواده رویا با تحصیل او در آن مکان مخالف هستند. اما سرانجام رویا به شهرستان میرود تا زندگی جدیدی را در خوابگاه دانشجویی تجربه کند. در فیلم خوابگاه دختران از ایدههای چند شخصیت کلیدی در این نوع سینما و تلفیق این ایدهها استفاده شده است. یکی از این شخصیتها آقای ایرج طهماسب، نویسنده فیلمنامه خوابگاه دختران است که کلاه قرمزی و پسرخاله از سوی این هنرمند به بچهها معرفی شده و هنوز هم در ذهن بسیاری از بچهها و نوجوانهای امروزی باقی مانده است. نفر کلیدی دوم، خود آقای لطیفی است که با کرگردانی فیلمهایی مثل عینک دودی ثابت کرده که با بازار فیلم ایران و سلیقههای مخاطب به خوبی آشناست. در فیلمنامه خوابگاه دختران، یک داستان حادثهای که در فضای خوابگاه دانشجویان دختر در یک شهر کوچک میگذرد با یک داستان کمدی در سطح دو خانواده همسایه در تهران ترکیب شده است. بخش حادثهای فیلمنامه قوام لازم را پیدا نکرده و بخش مربوط به دو خانواده تکراری و بیاهمیت به نظر میرسد. مهمترین ایرادی که به فیلم خوابگاه دختران وارد است، اجتناب نویسنده فیلمنامه از عمق و بعد بخشیدن به شخصیتهای داستان است. دخترانی که در جای جای فیلم نقش جسورانهای مییابند، قادر نیستند دلایل این جسارتها را در رفتارهای قلبی خود برای مخاطب توجیه کنند. دزد که از همه بدبختتر و دست و پا چلفتیتر است. خانوادهها هم که فقط برای ایجاد لحظههای کمدی به بازی گرفته شدهاند. این مجموعه رفتارها که به نظر میرسد برای افزودن تعلیق فیلم از آنها استفاده شده باعث میشود که شخصیتها باورناپذیر، تکبعدی و سطحی به نظر برسند. نکته بعدی در مورد فیلم خوابگاه دختران دکوپاژ آن است. لطفاً فرار نکنید! الان توضیح می دهم دکوپاژ یعنی چی! ببینید مثلاً شما این جمله را در یک فیلمنامه دارید: «حسن در را باز میکند و با اتاقش که بهم ریخته است، مواجه میشود.» برای به تصویر کشیدن این جمله، کارگردان وظیفه دارد این جمله را بر اساس هدفی که دارد به صورت نماهای تصویری خورد کند، مثلاً ما می توانیم صدای پای حسن را بشنویم و سایهاش را که روی در افتاده ببینیم. بعد دست حسن را ببینیم که دستگیره در را می چرخاند و با صدای جیری در باز میشود و بعد با روشن شدن لامپ، اتاق بهم ریخته را ببینیم و یا خیلی ساده اتاق بهم ریختهای را ببینیم که درش باز می شود و حسن در میان در ظاهر میشود و به اطراف نگاه می کند این برداشتهای متفاوت تصویری از جملات فیلمنامه را اصطلاحاً دکوپاژ کردن میگویند و وظیفه اصلی جناب کارگردان است! عرض میکردیم؛ در فیلم خوابگاه دختران دکوپاژ (به سطور بالا مراجعه شود) درست نیست چون ما برای گونهها مختلف سینما دکوپاژهای شناخته شدهای داریم و در مورد این فیلم که از نوع فیلمهای وحشت است، انتظار دکوپاژی درخور فیلم های وحشت داریم، دکوپاژی که برای ما تعلیق و هیجان ایجاد کند در حالیکه این اتفاق در مورد این فیل رخ نمیدهد. منتها... بله یک نکته مهم دیگر را نباید فراموش کرد و ان این است که کشور ما مدت زیادی نیست که بگونه وحشت در سینما پرداخته، بنابراین تجاربی این چنین- هر چند پر از خطا- گامهایی هستند که باید برایشان احترام قائل بود. همین!