آویزان بود. السا لب ورچید و با لحنی
آمرانه گفت:معلوم هست چته؟
وسایل بچه توی کمد وسطیه! انگار
تازه اومدی اینجا!
جان فوراً در کمد وسطی را باز کرد و
وسایل تعویض جای بچه را برای السا
برد. السا که قدری به رفتار کریستوفر
مشکوک شده بود، زیر چشمی او را
میپایید. جان سعی میکرد خودش را
از زیر نگاه سنگین السا رها کند. جان
میخواست خودش را به کاری مشغول
کند ولی دقیقاً نمیدانست که وظایف
کریستوفر چه بوده است که آن کارها
را انجام دهد. وقتی صدای هری را از
گوشی خود شنید، خیلی خوشحال شد.
هری به او گفت به طرف میز آرایش
برود و از کشوی دوم یک قوطی قرص
را که رنگ قرمز دارد، برمیدارد. بعد از
داخل یخچال یک بطری آب معدنی
کوچک بردارد و داخل سینی زرد رنگی
که روی کانتر آشپزخانه بود، بگذارد و
برای السا ببرد ولی حرفی نزند چون
ممکن است السا از روی صدای جان
او را شناسایی کند. جان تمام حرفهای
هری را اجرا کرد ولی وقتی السا برای
چندین بار از او پرسید که از صبح کجا
بوده است، مجبور شد بگوید به ساحل
رفته بوده است. همین یک جمله باعث
شد که السا اسلحهای را از درون جعبة
پنپرز پسرشان بیرون بکشد و روی
شقیقةجان بگذارد و بگوید: حالا بگو
کی هستی!
جان پوزخندی زد و لایةلاتکسی را
که روی صورتش چسبیده بود، کند.
السا از دیدن جان لحظهای جا خورد
ولی سعی کرد به خودش مسلّط باشد.
به همین دلیل با لحنی جدّی گفت: تو
اینجا چه کار میکنی؟
جان نگاهی عمیق به السا کرد و
گفت: چرا؟ واقعاً! چرا با من این کارو
کردی؟
السا خودش را مشغول لباس
پوشاندن به کودک کرد و محلّی به
جان نگذاشت. جان صدایش را قدری
بالا برد و با تحکّم گفت: به من نگاه
کن!
السا از جایش بلند شد و با لحنی
محکم و صدایی آرام در چشمان جان
خیره شد و گفت: تو که نمیخوای همة
اون مأمورایی که بیرون هستن بریزن
تو؟!
هری با شنیدن این صداها از گوشی
جان ناگهان از جایش بلند شد. داخل
میکروفون چندبار اسم جان را صدا زد
ولی جان گوشی را از گوشش برداشت
و داخل جیبش گذاشت.
هری که فهمید نمیتواند با جان
صحبت کند،به اپراتور دستگاه گفت:
دوربین B4 رو ببر داخل اتاق.
چند تصویر پی در پی از زاویههای
مختلف هتل روی مانیتور ظاهر شد
ولی هری موفق نشد تصویر جان را
ببیند. بنابراین به اپراتور دستور داد
که تصویر ماهوارهای را بگیرد. تصویر
ماهوارهای، هتل را از موقعیت عمودی
بالا نشان میداد. هری وضعیت مادون
قرمز را هم آزمایش کرد ولی فایدهای
نداشت. کلاهش را از سرش برداشت
و دور انگشت چرخاند. چشمانش
برقی زد و با دست به بازوی هری زد
و خودش پشت دستگاه جای گرفت.
هری که عقلش به جایی نمیرسید،
فوراً جایش را به ادی داد. هری
به تامی اشاره کرد که برایش قهوه
بیاورد. اِدی به اپراتور دستور داد که
از ماهوره، تصویر حرارتی بگیرد. هری
تصویر حرارتی را با یک نرم افزار خاص
تبدیل به تصویر واضح از طبقة آخر
هتل کرد. بعد طبقه به طبقه تصویر
حرارتی را جابجا کرد تا به طبقة
چهارم رسید. از تصویر چهار وجهی
هتل که از طریق دوربینهای کنترل
ترافیک گرفته میشد، تصویر حرارتی
را روی اتاق السا زوم کرد. هری که
به روند کار اِدی نظارت داشت، با سه
تصویر حرارتی در اتاق مواجه شد که
نمیدانست کدامیک جان و کدامیک
السا است ولی از نظر ابعاد بدن، بچّة
آنها قابل شناسایی بود. در همین موقع
هری دید که ادی از اپراتور موقعیت
سه نموداری فرستنده و گیرندةگوشی
جان را میخواهد. پس از تلاشی چند
دقیقهای، تصویر السا و جان واضح شد.
هری برای ادی کف زد و براوو گفت
ولی وقتی خواست سر جایش بنشیند،
اِدی نگاهی به او کرد و گفت: هنوز
تموم نشده!
و هری به علامت تسلیم دستش را
بالا گرفت و گفت:فعلاً رئیس توی!
و به هم لبخند زدند. اِدی تصاویر
دریافتی را از یک نرم افزار شبیه
سازی سه بعدی عبور داد. بعد رو به
هری کرد و گفت: حالا میتونی از هر
زاویهای که خواستی اونا رو نگاه کنی!
هری به علامت تحسین به پشت
[[page 29]]
انتهای پیام /*