امام از غیبت بدشان می آمد

‏‏امام از غیبت خوش‌شان نمی‌آمد. نزدیکان امام می‌گفتند ایشان هیچ‌گاه در ‏‎ ‎
‏‎[[page 188]]‎‏مجلسی که در آن از کسی غیبت می‌شد نمی‌نشست و اگر چنین جوی ‏‎ ‎‏هم پیش می‌آمد از آن مجلس خارج می‌شد. یک روز که همسر مکرمه ‏‎ ‎‏امام در مورد خانم خدمتکاری که در کارهای خانه به او کمک می‌کرد با ‏‎ ‎‏امام صحبت نمود و از کار و فهم و شعورش اظهار رضایت کرد. تا به ‏‎ ‎‏امام گفت: این ننه فلانی خیلی خوب است و من از کار او رضایت دارم. ‏‎ ‎‏امام به او فرمودند: غیبت نکنید. خانم امام پرسید: این کجایش غیبت ‏‎ ‎‏است؟ امام به خانم گفت: شما عملاً دارید کار او را با کار خدمتکار ‏‎ ‎‏دیگری مقایسه می‌کنید وقتی می‌گویی این خدمتکار خوبی است یعنی ‏‎ ‎‏غیرمستقیم می‌خواهید بگویید که کار آن یکی مثل این یکی خوب نیست ‏‎ ‎‏و این غیبت است و چون آن خدمتکار در اینجا حاضر نیست پس این ‏‎ ‎‏غیبت است. امام تا این حد رعایت احکام شرعی را می‌کردند.‏

‏‎[[page 189]]‎