پیکر مطهر امام در حیاط کوچک محل کار ایشان توسط مرحوم آیت‌الله توسلی و با کمک بعضی از یاران امام غسل داده شد. با توجه به پیش‌بینی آمدن انبوه جمعیت در تشییع ایشان تابوت محکمی برای ساخت سفارش داده شد. با تدبیر حاج احمدآقا قرار شد برای وداع مردم با امام، پیکر کفن شده ایشان را به مصلای تهران ببرند تا صبح روز بعد پس از اقامه نماز بر آن که توسط مرحوم آیت‌الله العظمی‌گلپایگانی خوانده شد به سوی بهشت زهرا تشییع شود.
زمانی نگذشت که انبوه مردم عزادار از سرتاسر کشور در قالب هیات‌ها و دسته‌جات سینه‌زنی، خود را به تهرانی که غرق در عزای امام شده بود رساندند.
آری سرانجام امام از بین ما رفت و با همه خوبی‌هایی که داشت، ما را تنها گذاشت. خمینی اسوه مهربانی‌ها بود. و هدیه پروردگار در نزد ملت بزرگ ایران بود و الحق که ملت با تشییع باشکوهی که در تاریخ ایران نظیر نداشته و نخواهد داشت حق او را ادا کردند.
او در بهشت زهرا در کنار فرزندان شهیدش آرام گرفت.اینک ماییم با دردی کشنده از فراق او. امید که این فراق به وصالش منجر شود.
اکنون که سالها از ارتحال جانسوز امام می‌گذرد نمی‌دانم آیا این امام است که رفته و ما مانده‌ایم، یا این امام است که مانده است و ما...!
[[page 217]]