روزه های حرام
(روزه های حرام عبارت است از:) روزۀ دو عید (فطر و قربان) و روزۀ روز سی ام شعبان (روزی که نمی داند از ماه شعبان است یا رمضان) به نیّت این که ازماه رمضان باشد و روزۀ ایام تشریق (یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ذی حجه) برای کسی که در منی باشد چه اشتغال به اعمال حج داشته باشد، یا نداشته باشد و روزه گرفتن برای وفای به نذر معصیتی که کرده است و روزۀ سکوت به این معنی که نیّت روزۀ سکوت و حرف نزدن نماید، اگرچه در بعضی از روز باشد، ولی اگر بدون نیّت، اگرچه تمام روز را سکوت کند، مانعی ندارد و روزۀ وصال (متصل)، وبنابر اقوی روزۀ وصال اعم است از این که یک روز و شب را تا سحر، نیّت کرده روزه بگیرد یا دو روز و یک شب را، ولی اگر افطارش را تا سحر یا تا شب بعد بدون نیّت روزه تأخیر اندازد مانعی ندارد، اگرچه احتیاط (مستحب) ترک آن است، چنان که احتیاط آن است که زن بدون اذن شوهر روزۀ مستحبی نگیرد، بلکه در صورتی که روزه مزاحم حق شوهرش باشد، بلکه اگر شوهر او را از روزه گرفتن نهی کند مطلقا (چه مزاحمت با حق شوهر داشته باشد چه نداشته باشد) نباید این احتیاط را ترک کند.
[[page 344]]